Capítulo 321
Lucía notó algo inusual. La forma casual en que Mateo había dicho esas palabras sonaba fría y algo resignada.

Quizás estaba imaginando cosas.

No podía evitar ese hábito: analizar las emociones de Mateo a través de sus palabras, preocuparse por sus estados de ánimo.

No debería inquietarse tanto.

Al entrar en la residencia de los Mesa, ya había bastante gente, unas quince personas.

Algunos vestían trajes civiles. Otros llevaban uniformes militares, todos con un porte distinguido.

Emanuel vestía un traje, no nuevo, sino con cierto aire de antigüedad. Como Mateo había dicho, era un tipo austero.

Emanuel estaba charlando animadamente cuando vio a Mateo y Lucía acercarse. Su rostro se iluminó con una sonrisa: —¡Vaya, Mateo ha venido! Y Lucía también.

Apoyándose en su bastón, se levantó rápidamente para recibirlos.

Lucía instintivamente apresuró el paso, no queriendo que Emanuel se esforzara demasiado: —¡Emanuel!

—Lucía —dijo Emanuel mirándola—. ¡Bastante guapa que estás hoy! Por fin Mateo se
Continue lendo este livro gratuitamente
Digitalize o código para baixar o App
Explore e leia boas novelas gratuitamente
Acesso gratuito a um vasto número de boas novelas no aplicativo BueNovela. Baixe os livros que você gosta e leia em qualquer lugar e a qualquer hora.
Leia livros gratuitamente no aplicativo
Digitalize o código para ler no App