Alita e Aurora, gêmeas separadas no nascimento numa trágica fatalidade por causa de ciúmes de uma loba descontente com seu destino, matando seus pais e destruindo toda a matilha, separadas pelo tempo o destino dará um jeito das duas irmãs se reencontrarem, conheça mais sobre a história das gêmeas, o que será que vai acontecer com elas? Continue a leitura e descubra.
Ler maisChapter 1
Suot ang maikling palda at crop top na hindi umabot sa kanyang pusod, lumabas si Lyzza sa dressing room na pinagamit sa kanya ni Danielle. Pilit niyang hinihila pababa ang suot niyang maong na palda dahil halos makita na ang suot niyang panty sa sobrang ikli niyon.
Napatigil lamang siya sa kanyang ginagawa nang may tumampal sa kanyang kamay.
“Huwag mo ng hilahin, masisira ‘yan,” nakabusangot ang mukha ni Danielle nang sabihin iyon. Ngumunguya pa ito ng bubble gum nang pasadahan siya nito ng tingin mula ulo hanggang paa. Sumilay ang ngisi sa labi nito nang tuluyan siyang mapagmasdan. “’Yan. Sabi ko na, hindi talaga ako nagkamali ng pagkilatis sa ‘yo.”
Nakuha pa siyang nitong paikutin sa kinatatayuan. “Ang ganda mo! Siguradong pag-aagawan ka mamaya.” Kapagkuwan ay pinindot nito ang dibdib niya. “Totoo ba ‘yan?”
Napaatras siya sa gulat dahil sa ginawa nito. “Oo.” Parang tanga naman ang babaeng ito. Wala nga siyang pera pampagamot sa mama niya tapos may iisipin nito na nagpagawa siya ng dibdib?
Pero sa kabilang banda, hindi niya naman ito masisi. At the age of nineteen-years old, malaki na ang kanyang dibdib kumpara sa mga ka-edaran niya. May pagkamestisa rin siya.
Half-british at half-Pilipino kasi ang tatay niya. Habang ang mama niya naman ay purong Pilipino. Namatay ang tatay niya nang tatlong taong gulang pa lamang si Caius, ang nakababatang kapatid. Simula noon, ang mama na niya ang nagtaguyod sa kanila.
Her father is a businessman. May maliit silang mga business noon. But when he died, bumagsak na rin ang mga negosyo nito. Wala rin naman silang inasahan sa mga kamag-anak nila dahil nilayuan sila ng mga ito nang nalugi ang kumpanya ng papa niya at naghirap.
They choose to stay away and live in peace and harmony. Kaya ngayong nasa hospital ang ina niya para ma-operahan sa puso, wala siyang mahingian ng tulong kundi ang sarili niya.
Umingos si Danielle at inayos ang buhok niya. “Basta mamaya, alam mo na ang gagawin mo. Alalahanin mo na nasa hospital ang nanay mo at kailangan mo ng pera. Kung gusto mong umatras, sabihin mo na ngayon para hindi tayo sumabit.”
Napalunok siya at mabilis na umiling. “H-Hindi…hindi ako aatras.”
“Sigurado ka?”
Sunod-sunod siyang tumango at kinagat ang pang-ibabang labi.
Iyon lamang ang hinintay nito at tuluyan na siyang hinila papunta sa likod ng make-stage ng lugar.
Sa isang hotel siya dinala ni Danielle nang sabihin niyang pumapayag na siya sa alok nito. May auction daw ng mga babae na magaganap at isa siya sa mga ipagbibili. Ipinakilala siya ni Danielle kanina sa mistulang organizer ng event—si Mama Lovie. The guy who looks like a wrestler than a beautician and organizer.
Ipinaliwanag nito sa kanya na isang gabi lang ang magiging usapan nito at ng kliyente. Nagtataka pa siya noong una kung bakit tinanong siya nito kung birhen pa ba siya. Hindi siya nakasagot dahil inunahan siya ni Danielle. Nagsinungalin ito na may karanasan na raw siya.
Hindi na niya iyon tinama dahil naisip niya na baka isa sa mga requirement’s ay may karanasan sa pakikipagtalik. Kailangan niya ng pera, iyon lamang ang dapat niyang i*****k sa kukote niya.
Pinapila siya ni Danielle kasama ang mga babaeng pareho ang kasuotan sa kanya. Those girls were beautiful. Mukha itong mga supermodels na naligaw sa lugar na iyon. Sa tantiya niya ay siya ang pinakabata sa mga naroroon.
Binundol siya ng kaba nang narinig niya ang boses ng baklang organizer ng event na nagbibigay ng paunang salita sa mga taong nasa harapan ng make-stage.
Kinailangan pa siyang itulak ng babaeng nasa likod niya—nang tawagin sila, paakyat sa stage.
Literal na hindi siya nakagalaw nang bumungad na sa kanyang paningin ang mga taong magbi-bid sa kanila para sa isang gabi.
Panay ang ngiti at paganda ng kanyang mga kasama habang siya ay hindi niya makuhang kumaway man lang. Gusto niyang gayahin ang ginagawa ng mga kasama pero wala siyang lakas ng loob. Ang usapan pa naman nila ng organizer ay hati sila sa kikitain.
Paano magbi-bid sa kanya ang mga taong ito kung hindi man lang siya ngumingiti?
Nagsimula ang auction. Panglima siya sa pila. Halos malula siya sa mga halagang binibitawan ng mga lalaki para lamang sa isang gabi. May umaabot pa ng isang milyon. Sobra-sobra na iyon para sa pampa-opera ng kanyang ina.
“And for our next woman, the Aphrodite and face of an angel herself, Rona.” Siya ang tinawag.
Naglakad siya papunta sa gitna.
“Thirty thousand!”
Napapikit siya. Thirty-thousand? Kulang na kulang iyon.
“Sixty-thousand. She seems young,” wika ng isang lalaki na may puting buhok at malaking tiyan.
“I bid one hundred thousand.” Isang lalaking may lahing Arabo naman ang nagsalita.
The bids go on and on hanggang sa umabot na iyon ng halos ng isang milyon. Ang lalaking may lahing Arabo ang may pinakahuling bid which is nine-hundred thousand.
Nagtama ang mata nila ng matanda at halos pangatugan siya ng tuhod nang binigyan siya nito ng ngisi at pinasadahan ng tingin ang buo niyang katawan. At hindi siya tanga para hindi niya makuha kung anong klaseng tingin iyon.
It was a perverted stare. Na para bang sinasabi nito na hindi siya nito tatantanan at wala itong paki-alam kung masasaktan siya. Naiiyak na siya sa kinatatayuan at halos pangapusan na siya ng hininga. Ano ba itong pinasok niya?
But when everything is almost settled, a man from the far side of the seats stands up and raised his number.
“Three million for that lady,” buong-buo ang boses nito.
Luhaang nagtaas siya ng paningin. A man in his late twenties was raising his number kaya nakumpirma niyang ito ang nagsalita. He’s staring at her intently na para bang kapag kumurap ito ay mawawala siya bigla.
“Number fifty-seven offers three million. Going once, going twice? Sold!”
Bumakas ang pagka-irita sa mata ng matanda na para bang hindi nito nagustuhan ang nangyari.
Hindi siya nakagalaw sa kinatatayuan. Literal siyang nanigas nang magtama ang mata nila ng lalaking iyon. He has these dangerous brown eyes and his face has beards. Mukha itong pulubi sa ayos nito ngunit nagsusumigaw ng kapangyarihan kung paano ito tumindig.
Lalo na ang paraan ng pagtitig nito na para bang sinasabing akin ka! Which is true dahil binili siya nito. Pag-aari siya ng lalaking ito ngayong gabi. Ito ang lalaking makaka-una sa kanya.
Alam niyang mali. Ngunit maililigtas ba ng kanyang prinsipyo ang kanyang ina na nag-aagaw buhay sa ospital? Kung ito lamang ang tanging paraan para madugtungan niya ang buhay ng babaeng nagluwal sa kanya, hindi niya pagsisisihan ang gagawin niya.
Siya ang unang nag-iwas ng tingin nang sinenyasan sila ng staff na umalis na. Ngunit nanatiling nakasunod ang tingin ng lalaking iyon nang isa-isa silang bumaba ng stage para bumalik sa dressing room.
Batid niya ang inggit sa mga mata ng kanyang mga kasama nang makabalik sila sa dressing room. Who wouldn’t envy her? A night with her was sold in three million. At higit pa roon ay hindi pa masyadong matanda o makunat ang bumili sa kanya.
“Sh*t!” Malaking ngiti ang sinalubong sa kanya ni Danielle. “Three million, ang laki ng commission ko sa ‘yo!” Napasuntok pa ito sa hangin na para bang naka-jackpot ito.
Malamang nanood ito dahil hindi naman ito kasali sa auction.
“Hindi talaga ako nagkamali,” bungingis ni Danielle. Hindi siya ngumiti o gumawa ng kahit anong reaksyon.
Maya-maya pa ay isa-isa na silang tinawag tanda na “bayad” na sila. Siya ang pinakahuling tinawag ng baklang manager. Nakita niyang tila haring naka-upo sa harapan ni Mama Lovie ang lalaking iyon.
Katulad ng mga tingin nito kanina, tagusan pa rin siya nitong tinitigan. Hindi niya alam kung bakit ganon ito kung tumingin sa kanya. Kinakabahan tuloy siya. He is on his leather jacket and rugged jeans. Naka-man bun ang buhok nitong sa tantiya niya ay hanggang balikat ang haba.
“Nandito na siya!” tili ni Mama Lovie nang makita siya.
Tumayo ang lalaki at nahiya siya sa tangkad nito. He was literally towering her. Nagmistula siyang batang paslit sa tabi nito. Hanggang dibdib lang siya ng lalaki at hindi na siya magtataka kung kayang-kaya siya nitong buhatin gamit lamang ang isang kamay.
Those intimidating veiny arms and rugged appearance just increased the power that surrounds him. Yumuko ito sa kanya upang magpantay ang kanilang mga mukha. Nakita niya sa malapitan ang kulay brown na mata nito. It was a pair of beautiful brown eyes but there was a danger behind it. Napagdisisyonan niyang ayaw niyang malaman kung ano ang nakatago sa likod ng mga mata nito.
Inilapat nito ang tungki ng ilong sa kanyang pisngi. She felt the electrifying touch but she hides it. Ngunit sabay silang napasinghap ni Danielle nang suminghot ito, inaamoy siya.
“Strawberry,” he murmured that only she could hear. Even his voice was deep and dangerous. Lalaking-lalaki.
“I like strawberry now,” he continued. Pumapaypay ang mainit nitong hininga sa kanyang pisngi.
Perfume niya yata ang tinutukoy nito. Nabili niya lang iyon sa supermarket na malapit sa bahay nila. Mumurahin lang iyon. Bakit gusto na nito?
Tumuwid ito sa pagkakatayo at seryosong binalingan si Mama Lovie. Tinanguan nito iyon at nakapamulsang naunang naglakad palabas sa opisina.
Pumaalinlangan ang tili nina Danielle at Mama Lovie sa buong opisina nang mawala sa opisina ang lalaki.
“Go na, Girl!” Halos ipagtulakan pa siya ng dalawa.
Napalunok siya at atubiling sumunod palabas. Nakita niya ang lalaki na nakasandal sa kotse nitong itim na alam niyang hindi biro ang presyo. Nakita na niya iyon minsan sa magazine na binabasa ng kapit-bahay niya.
Umayos ito ng tayo at nilapitan siya. Pumulupot ang kamay nito sa kanyang baywang at hinapit ang maliit niyang katawan.
Her petite body bumped on his broad physique.
“You’re nervous!” he stated.
“H-Hindi,” pagsisinungalin niya kahit ang totoo ay kanina pa siya pinagpapawisan at tumatambol ang kanyang dibdib dahil sa kaba—no, dahil sa labis na kaba. She was really nervous with the thought of finally doing ‘it’, with him. Mawawala ang iniingatan niyang virginity ngayong gabi,
Tumaas ang kamay nito at dumapo iyon sa kanyang panga. His hands were calloused like he was doing a hard job with that hand.
His thumb trace her lower lips and he stared into her eyes. Reading her mind and watching her soul.
“You don’t know how to lie, Strawberry.” His voice was deep and husky.
Isa pang pasada ng haplos sa kanyang pang-ibabang labi, binitawan siya nito at pinagbuksan siya ng pinto.
Walang salitang pumasok siya roon at nakitang may nakapwestong driver sa driver’s wheel. Maya-maya pa ay pumasok na ang lalaki sa loob ng kotse.
“What’s your name?” tanong nito sa kanya nang nagsimulang paandarin ng driver ang sasakyan.
“Ly…Rona. My name is Rona.” Walang dahilan para sabihin niya ang tunay niyang pangalan dito sapagkat ngayong gabi lang naman sila magkakasama.
Ilang segundo siya nitong tinitigan. Kinabahan pa siya dahil alam yata nito na nagsisinungalin siya. Ngunit ilang sandali lang ay tumango ito.
“I’m Gideon,” he looked straight into her eyes, “and tonight, you are mine.”
_ “Bom...” falo com os olhos fixos no dele _ “Aurora quem está esperando um bebê” falo delicadamente enquanto brinco com as mãos de Gael tentando colocar meus dedos em sua boca, a decepção nos olhos dele foram como uma faca em mim, mas respiro fundo e observo Silas ainda chocado com a notícia _ “Silas?” Aurora pergunta e ele se ajoelha na frente dela e a beija, mesmo com a boca dela cheia de comida, começo a rir dos dois pombinhos e olho de novo para Willian que tem um meio sorriso ainda um pouco decepcionado, então decido perguntar “Decepcionado por não sermos nós?” falo por link mental com Willian que completa “Não...quer dizer.... por um momento achei que fosse...sei que não falamos sobre muitas coisas ainda, mas a nossa vez vai chegar, não é?” ele diz se sentando ao meu lado e segurando a mão de Gael, sorrio para ele e confirmo com a cabeça que sim “Não tenho dúvidas de que você será uma mãe incrível!” ele me encara enquanto fala pelo link, Willian me dá um beijo no rosto e ficamos
_ “Minha senhora!” Áquila fala com uma reverência, ela passa por ele e pega na mão de Calil que faz um leve aceno de cabeça, ela Abraça Briana e segura a mão de Leo, _ “É bom ver que estão bem, mas eu sei que nem todos escaparam ilesos” Léo a responde _ “Não se preocupe alfa, fizemos um funeral adequado a todos, cada espécie com sua tradição, as patrulhas já voltaram a trabalhar” e Briana completa _ “E as feiticeiras fizeram um feitiço de proteção melhor e pela agua também tem bloqueios agora” Calil também se pronuncia _ “Está tudo tranquilo por hora, minha senhora, só precisamos da senhora bem”. Me aproximo de Alita segurando em sua cintura a apoiando _ “Está vendo? Todos estão trabalhando unidos para manter o bando a salvo, você pode descansar mais algumas horas, aproveite sua irmã e seu sobrinho aqui conosco”, Alita respira fundo vencida por nós, mas retruca _ “Irei descansar, mas não numa cama de hospital”. _ “Sem problemas, vamos voltar para a casa principal, lá você vai ficar m
Assim que todos se apresentam eu decido me pronunciar _ “Como vocês já sabem, Alita ainda está desacordada, mas isso não significa nada, ela é forte e logo estará de pé junto a nós, preciso que todos se mantenham unidos, somos mais fortes juntos, feiticeiras levantem os feitiços de proteção no perímetro e na água, foi assim que eles conseguiram entrar, Calil e Áquila ajudem a reconstruir esse lugar, Leo, você é o novo comandante dos lobos reúna as patrulhas, o que mais for preciso nos reuniremos de novo para decidir, e todos começam a se dispersar para concluir seus afazeres. Na manhã seguinte Alfa Silas e Aurora estão no perímetro do território e são escoltados até a casa principal, Alita ainda dorme e com a presença da irmã pode ser que ajude, ela se acomoda com o pequeno Gael nos braços o colocando perto de Alita, ele puxa o braço da tia e brinca com os seus cabelos, uma lágrima isolada cai dos olhos de Aurora enquanto ela examina a irmã com os olhos e acaricia seu rosto, ela beija
Alfa Tenório se irrita e se j**a para cima de mim me derrubando no chão com o seu peso, ele desfere vários golpes em meu rosto, me deixando um pouco tonta, tentando não apagar, minha loba me implora para ser usada e eu não posso falhar de novo com os meus, então a deixo sair, meus olhos se tornam um vermelho intenso e minhas garras ficam expostas, ainda sendo golpeada com um soco atrás do outro enterro minhas garras na barriga de alfa Tenorio o pegando desprevenido, cravo mais minhas garras dentro dele e vejo sangue sair pela sua boca, vou descendo devagar abrindo parte de sua barriga o fazendo ofegar e engasgar no próprio sangue, ele tenta se levantar, mas cai, me levanto com dificuldade, meu rosto está bem desfigurado, meus olhos inchados, mas ainda consigo saber exatamente onde ele está, sinto o cheiro do seu medo, agarro seu pescoço o levantando do chão, seus olhos estão em puro medo, mas eu não terei pena dele, aperto cada vez mais seu pescoço e o quebro sem muito esforço. Deixo
Mordo a corda e deslizo as sereias até o chão, elas estão muito fracas para seguirem sozinhas, me ponho embaixo de uma para que se apoie em mim e a levo até o riacho mais próximo, os lobos fazem o mesmo, quando finalmente elas estão a salvo a guia delas me agradece unindo sua testa a minha e diz: _ “Eles vieram pela agua, nossas barreiras não conseguiram segura-los, eu sinto muito alfa”, agora entendi como eles entraram _ “Tudo bem, vamos melhorar isso depois, agora, reúna a todos, vamos contra atacar, é a nossa casa!” ela acena concordando e mergulha com as outras para ajudar. Mando outro link para Willian _ “Eles vieram pela água, tome cuidado”, e ele me retorna _ “Achei Alfa Tenório, está torturando alguns homens azuis e águias perto da torre, já cercamos o local, estamos esperando por vocês” com o final do link decido mostrar que estamos aqui, uivo o mais forte que consigo, e logo todos me seguem, quando finalizo corro até a torre e me transformo só para ver a reação de Alfa Tenor
Willian se aproxima e fica ao meu lado e fala por link mental _ “Sei o que está passando na sua cabeça, mas não tinha como saber, vai devagar, ainda está se recuperando, nós vamos chegar lá e alfa Tenorio vai pagar pelo que está fazendo”. _ “Eu deveria estar lá Willian, deveria protegê-los, eu falhei com eles, preciso entender como eles entraram, tinha feitiço de proteção nas terras, além da patrulha” falo com pesar. _ “Nós vamos descobrir como aconteceu, estamos quase lá” Willian finaliza, ele roça os pelos em mim e diz para os guerreiros por link ‘Todos atentos, estamos nos aproximando”, já começo a sentir o cheiro de sangue no ar, e me b**e o desespero, tento controlar a respiração e diminuo os passos para não saberem que estamos chegando, levanto meu focinho inalando todo o cheiro do ambiente e Willian faz o mesmo ‘estão perto, se espalhem vamos emboscar esses desgraçados, não tenham misericórdia’ Willian se aproxima e diz: _ “Eu vou pelo lado direito e você pelo esquerdo, nos
Último capítulo