Sinagot ni Mike ang telepono at tumawa nang marinig ang pangalan ni Lucas. "Nakwento ba ni Ivy sa 'yo?" tanong niya."Paano mo matatawanan ito? Paano mo itinago sa amin ang ganitong kahalagang bagay?" tanong ni Avery."Hindi ko talaga maaring sabihin sa 'yo. Si Ivy ang nagkwento sa akin ng sikretong ito, at kailangan kong itago ito. Kung sasabihin ko sa 'yo, tiyak na tatanungin mo si Ivy tungkol dito, at malalaman niyang tinalikuran ko siya; hindi na siya magtitiwala sa akin ulit," paliwanag ni Mike."Tiningnan mo ba ang background ng batang si Lucas? Sinabi ni Ivy na gusto niya ito, at sobrang nag-aalala ako ngayon," sabi ni Avery."Gumawa ako ng mababaw na pagsusuri. Siya ay isang anak sa labas mula sa isang pamilyang middle-class. Nag-aral siya sa university sa Edelweiss. Sa itsura, maayos naman siya, pero hindi ako sigurado sa kanyang pagkatao. Gusto siya ni Ivy, na marahil ay nangangahulugan na maayos siyang tao! Ang kanyang background sa pamilya ay hindi gaanong kahanga-hanga

Binati siya ni Caspian ng ngiti nang makita siya. "Ivy, matapos ang masusing pagsusuri, may inilaan akong mas angkop na posisyon para sa'yo.""Ano 'yon?" tanong ni Ivy."Assistant ng boss," sagot ni Caspian. "Simula ngayon, kay Lucas ka na lang mag-uutos."Walang pag-aatubili, pumayag si Ivy. "Sige! Nasa opisina ba siya ngayon?""Hindi," sagot ni Caspian habang kinukuha ang isang piraso ng papel. "Nakasulat dito ang kanyang numero at address sa bahay. Bumili ka ng almusal at dalhin mo sa kanya."Kinuha ni Ivy ang papel at binasa ito. "Sige, aalis na ako."Matapos umalis si Ivy, nagbuntong-hininga si Caspian. "Mukhang talagang para kay Lucas ang babaeng ito! Swerte niya't napusuan siya ng ganitong kagandang babae! Bakit walang ganitong swerte sa pag-ibig ang katulad ko?"Bumili si Ivy ng mga croissant at sumakay ng taxi papuntang bahay ni Lucas.Ang tahanan ni Lucas ay malapit lamang sa kompanya, at kailangan lamang ng sampung minutong biyahe ng kotse o kalahating oras ng lakara

Nagluha siya nang banggitin ni Lucas ang pangalang "Irene"."Naalala mo pa siya?" tanong niya."Kasambahay ko siya, kaya siyempre, naaalala ko siya. Parang kilala mo siya eh," sagot ni Lucas.Tumango si Ivy. "Nakita ko na siya noon.""Yun lang?"Nag-atubili siya at dagdag pa, "Nag-usap din kami.""Parang ikaw siya. Gusto niya rin ng trabaho."Sumabog sa tawa si Ivy."Pero bukod doon, magkaibang-magkaiba kayo," sabi ni Lucas. "Sigurado ako, galing ka sa may-kayang pamilya dahil palaging nakangiti. Siya'y mahirap at walang maayos na damit. Hindi siya kasing laging tumatawa tulad mo."Nang marinig ang mga salitang iyon, naramdaman ni Ivy ang kirot sa kanyang lalamunan dahil hindi niya na matandaan kung paano siya tumatawa noon."Siguro natutuwa siya na marami kang natandaan tungkol sa kanya," sagot ni Ivy."Patay na siya. Hindi mo ba alam?" sabi ni Lucas."Baka hindi siya patay; baka lumipat lang siya sa ibang lugar," iminungkahi ni Ivy."Patay siya. Hindi mo na kailangang al

Nang makita siya ni Caspian, binati ito ng ngiti. "Ivy, matapos ang masusing pagsusuri, nakahanap ako ng mas angkop na posisyon para sa'yo.""At ano yun?" tanong ni Ivy."Ang assistant ng boss," sagot ni Caspian. "Simula ngayon, si Lucas na lang ang susundan mo ng utos."Walang alinlangan, sumagot si Ivy, "Sige! Nasa opisina ba siya ngayon?""Hindi," sabi ni Caspian habang kinukuha ang isang piraso ng papel. "Nakasulat dito ang numero ng telepono at bahay niya. Bumili ka ng almusal at dalhin ito sa kanya."Kinuha ni Ivy ang papel at sinilip ito. "Sige, aalis na ako."Matapos umalis si Ivy, buntong-hininga si Caspian. "Mukhang totoo nga ang pagkagusto ng babae na ito kay Lucas! Swerte niyang napusuan siya ng ganito kagandang babae! Bakit wala akong ganitong swerte sa pag-ibig?"Bumili si Ivy ng mga croissant at sumakay ng taxi papunta sa bahay ni Lucas.Malapit lang ang bahay ni Lucas sa kompanya; sampung minuto lang ng biyahe at kalahating oras kung lalakarin.Bitbit ang almus

Tumawa si Layla. "Kahit ako, hindi pa natitikman ang luto mo, Ivy, tapos heto ka, nagluluto para sa ibang tao!""Kung gusto mong matikman ang luto ko, magluluto ako para sa'yo pagbalik ko!""Hindi ko matanggap na magluto ka para sa akin! Mahirap magluto!"Tumugon si Ivy, "Okay lang sa akin na magluto paminsan-minsan! Hindi naman kagalingan ang skills ko sa pagluluto, kaya wala akong dahilan na ipagyabang ito sa inyo.""Kung malalaman ng Mommy at Daddy na nagluluto ka para kay Lucas diyan, siguradong magagalit sila," babala ni Layla."Wag mong sasabihin sa kanila, ha? Dati akong kasambahay niya nung nasa Taronia pa ako. Hindi ko mahirap ang magluto at maglinis," sabi ni Ivy."Sige! Dahil hindi mo naman ito nahihirapan, gawin mo na ang gusto mo! Balik ka naman sa ilang araw," pumayag si Layla."Nakuha ko! Kamusta ka na, Layla? Ok lang ba ang baby?" tanong ni Ivy.Tumawa si Layla. "Okay naman ako, at okay din ang baby! Ingat ka diyan, at wag mong ipahalata ang tunay mong pagkatao.