Nagluha siya nang banggitin ni Lucas ang pangalang "Irene".

"Naalala mo pa siya?" tanong niya.

"Kasambahay ko siya, kaya siyempre, naaalala ko siya. Parang kilala mo siya eh," sagot ni Lucas.

Tumango si Ivy. "Nakita ko na siya noon."

"Yun lang?"

Nag-atubili siya at dagdag pa, "Nag-usap din kami."

"Parang ikaw siya. Gusto niya rin ng trabaho."

Sumabog sa tawa si Ivy.

"Pero bukod doon, magkaibang-magkaiba kayo," sabi ni Lucas. "Sigurado ako, galing ka sa may-kayang pamilya dahil palaging nakangiti. Siya'y mahirap at walang maayos na damit. Hindi siya kasing laging tumatawa tulad mo."

Nang marinig ang mga salitang iyon, naramdaman ni Ivy ang kirot sa kanyang lalamunan dahil hindi niya na matandaan kung paano siya tumatawa noon.

"Siguro natutuwa siya na marami kang natandaan tungkol sa kanya," sagot ni Ivy.

"Patay na siya. Hindi mo ba alam?" sabi ni Lucas.

"Baka hindi siya patay; baka lumipat lang siya sa ibang lugar," iminungkahi ni Ivy.

"Patay siya. Hindi mo na kailangang al