Alam ni Ivy na ayaw niyang may utang na loob sa iba, kaya inabot niya sa kanya ang resibo ng groceries. "Bayaran mo na lang 'yung groceries. Hindi naman ako ganoon kahusay magluto, kaya 'wag mo akong bayaran ng sobra. Kakain din naman ako ng luto ko."Tinanggap niya ang resibo at sinilip ang presyo.Napansin niyang halos apatnapung dolyar ang halaga, kaya naglakad siya patungong dining room at sinuri ang mga putaheng mukhang maayos naman.Nag-isip kung paano ito lasa, kumuha siya ng subo.Tinitigan siya ni Ivy na puno ng pag-aabang. "Kamusta? Masarap ba?""Kuha mo ako ng baso ng tubig," sabi niya.Ginawa ni Ivy ang kanyang utos. "Masyado bang maalat? Nagbago ba ang panlasa mo?""Hindi. Uhaw lang ako," sagot niya.Nakahinga ng maluwag si Ivy."Karaniwan lang ang lasa ng pagkain," komento niya, tapos kumuha ng phone at nag-transfer ng limampung dolyar kay Ivy.Tinignan ang pera, hindi napigil ni Ivy ang tumawa. "Mr. Woods, sa palagay mo ay sampung dolyar lang ang halaga ng luto

Nang marinig niya ang tungkol sa pagpanaw ni Irene, madalas siyang managinip tungkol sa kanya tuwing gabi. Ngunit tumigil ang mga panaginip nang simulan niya ang kanyang kompanya. Bawat minuto ay puno ng trabaho.Ang pagdating ni Ivy ay muling nagpaalala sa kanya kay Irene.Ang pinakamalaking pagsisisi ni Lucas ay ang pag-alis niya patungong Edelweiss para mag-aral nang hindi man lang magpaalam kay Irene; inakala niyang makikita pa niya ito ulit, pero sinabihan siya mamaya na hindi na niya ito makikita kailanman.Iniwan niya ang kanyang telepono dahil nais niyang magkaruon ng bagong simula at ayaw niyang makipag-ugnay sa kanyang pamilya. Dahil sa kanyang ginawa, nawalan siya ng komunikasyon kay Irene.Wala nang ibang kaibigan si Irene, kaya inakala niya na wala itong ibang makakausap pagkatapos niyang umalis.Hindi niya alam kung paano namatay si Irene, o kung nagdusa ito bago mamatay. Tuwing naiisip niya ito, nahihirapan siyang pigilin ang pagdama ng pagsisisi at kalungkutan.Tu

"Dapat ko bang tawagin ka sa iyong pangalan, Lucas?"Agad na naramdaman ni Lucas ang kilabot sa kanyang likod. "Siguro, mas maganda kung Mr. Woods na lang."Ngumiti si Ivy. "Wala akong number mo, gusto mo bang magpalitan tayo? Para ma-inform kita kapag handa na ang pagkain.""Kailangan mo bang gawin ito?""Wala akong ibang gagawin, at nabobored ako.""Pwede kang umuwi," sabi niya."Uuwi ako, sa ilang araw. Hindi mo na kailangang paalalahanan ako. Siguradong uuwi ako.""Anong tingin mo sa lugar ko? Parang cafe na puwedeng pasukin at lisanin kung kailan mo gusto? Ayoko sa mga taong tulad mo na hindi marunong ng boundaries.""Sabi mo na rin 'yan noon, pero binigyan mo pa rin ako ng susi sa iyong apartment," sagot niya.Pinarada ni Lucas ang kanyang kotse sa parking lot, at pareho silang bumaba."Ano ang gusto mong kainin sa tanghalian, Mr. Woods? Ihahanda ko at dadalhin ko sa iyong kompanya!" Lumapit si Ivy kay Lucas at sabi, "Naghugas ako ng mga takip ng sofa para sa'yo, kaya k

"Huwag mong biruin! Aalis na siya," sabi ni Lucas.Tumawa si Caspian. "Babalik na ba siya sa kanyang bansa?""Oo," kinumpirma ni Lucas.Inasar ni Caspian, "Kaya pala dito lang siya para mag-enjoy! Bakit ikaw ang napili niyang paglaruan? Hahaha!""Hindi ko pa rin alam," sagot ni Lucas."Itinatago ba niya ang isang bagay?" tanong ni Caspian.Buntong-hininga ni Lucas, "Nakilala mo na rin siya, di ba? Sinasagot niya ang lahat ng mga tanong ko, pero palaging naguguluhan ako sa kanyang mga sagot. Para bang magkaibang mundo ang pinanggalingan namin."Halimbawa, sinabi niya sa kanya na kilala niya ang mga alila ng Woods, pero si Lucas, kahit na kasama na niya ang mga Woods sa bahay, hindi talaga siya malapit sa kanila, kaya hindi niya matukoy kung nagsasabi ng totoo si Ivy."Hindi ko iniisip na nagsisinungaling si Ivy. Baka ikaw ang may problema. Hindi ka pa talaga nagpakita ng totoong pagmamahal sa kahit ano o sa kahit sino," sabi ni Caspian. "Sayang nga, maganda pa naman yung babae.

Pagkabalik ni Ivy sa apartment ni Lucas, napansin niyang bukas ang pintuan. Pagpasok sa apartment, nakita niya si Lucas na nakaupo sa dining room, naglalaro ng isang game. Sa sumalubong sakanya, hindi niya naiwasang alalahanin ang parehong eksena tatlong taon na ang nakakalipas.Noong panahong iyon, siya pa ay alila ni Lucas, at nagkikita sila araw-araw. Bagaman hindi sila gaanong malapit, may tiwala silang maishare ang anumang bagay sa isa't isa.Imbis na istorbohin si Lucas, tahimik na pumasok si Ivy sa kanyang kwarto, pinalitan ang kanyang bedding, at mabilis na inayos ang kuwarto. Nang matapos siya, kumukulo na ang sikmura ni Ivy sa gutom, at nagsimula siyang magtanong kung may iniwan bang pagkain si Lucas galing sa tanghalian para sa kanya.Lapit siya kay Lucas, napansin niyang marami pang pagkain sa lamesa. Mukhang hindi masyadong kinain ni Lucas ang pagkain.Nagulat, tanong ni Ivy, "Ginoong Woods, bakit hindi ka pa kumakain? Galit ka ba dahil pumasok ako sa iyong kwarto, k