Sa loob ng master bathroom, nakita ni Eric ang underwear na itinapon ni Layla sa basurahan at napansin niyang hindi niya ginawa ang ganoong paraan sa kanyang pajama na nabahiran din ng dugo.Pagkatapos niyang hugasan ng kamay ang kanyang pajama, kinuha niya ang basurahan sa labas.Si Layla na nakahiga sa kanyang kama ay bitbit ang kanyang telepono nang makita siyang naglalakad palabas. Sigaw n'ya, "Eric, may utusan ka ba? Bakit hindi mo na lang ako bantayan ng utusan mo? Umuwi ka na!"Bagama't naantig siya na kusang-loob na nagtatrabaho si Eric bilang kanyang lingkod, ayaw niyang gumawa ito ng mga gawaing-bahay, lalo na sa magagandang kamay nito na mas malambot kaysa sa kanya."Wala akong utusan," sabi niya. "Kung gusto mong kumuha ng isang katulong, maaari akong kumuha ng isa para sa iyo ngayon."Pinag-isipan niya ito ng ilang sandali bago sinabing, "Ayos lang! Gagaling pa rin ako sa lalong madaling panahon, at isinusumpa kong papanoorin ko ang kakainin ko mula ngayon.""Okay.

"Tatay!" Tumakbo si Layla sa guest bedroom at nakita siyang nakatayo sa harap ng kama na nakabusangot."Anong problema?" Pumasok na lang siya sa kwarto dahil sa curiosity at napansin niyang may kutson sa loob ng kwarto na may bakas na may natulog dito."Tay, ito po... yung kwartong ginagamit ni Amy at nandito pa yung mga personal na gamit niya... Wala pong tingnan," sabi ni Layla at ini-scan ang kwarto. Sa kanyang pagkalito, si Eric ay hindi matagpuan."Saan siya nagtatago?" Naisip niya. "Mabuti na lang at nagtago siya. Kapag nahanap siya ni Dad, patay tayong dalawa!""Hindi ba kayong dalawa ang magkaibigan? Bakit hindi siya nag-paiwan para alagaan ka kapag ganito kang mahina?" tanong ni Elliot."Gusto niya, pero pinauwi ko na siya. Inaantok na ako at ayoko talagang makipag-usap kahit kanino. Dad, hindi mo alam kung ano ang pakiramdam ng may regla. Pwede mo tanungin si Nanay tungkol dun" Layla sabi niya bago naglakad pabalik sa kusina."Ayaw mong makipag-ugnayan sa mga tao ngunit

Pinagmasdan ni Eric ang pagsara ng pinto ng kwarto at minamasahe ang tungki ng kanyang ilong. ...Samantala, sa Edelweiss, natapos sina Mike, Chad, at Ivy ang kanilang almusal at nag-check out mula sa kanilang mga silid.Dahil nakita na nila ang mga aurora, hindi na nila kailangang manatili sa bayang ito, kaya't nagplano silang magtungo sa kabisera ng Edelweiss.Nangako si Mike kay Ivy na dadalhin niya siya sa kabisera pagkatapos niyang makita ang mga aurora. Nabanggit ni Avery na si Ivy ay nabubuhay sa kahirapan sa nakalipas na labingwalong taon, kaya mas mabuting dalhin siya sa isang lugar na maganda.Ang unibersidad na pinag-aaralan ni Lucas ay nasa kabisera din kaya sinadya ni Mike na manatili sa malapit na hotel bago dalhin si Ivy sa unibersidad sa hapon.Ang unibersidad na nahanap niya ay isang ivy league school na may napakataas na tuition na hindi pangarap ng mga ordinaryong pamilya.Para sa isang taong kayang bayaran iyon at hindi minamaliit si Ivy, alam ni Mike na kai

Naglakad-lakad ang dalawa sa trail, at huminto si Mike pagkaraan ng dalawampung minuto."Ivy, tingnan mo." Itinuro niya ang isang puno na mukhang matibay ngunit hindi masyadong matangkad na may hindi mabilang na mga card na nakasabit."Hahaha! Palagay ko walang limitasyon ang relihiyon." Dinala ni Mike si Ivy sa puno at may nakitang booth na medyo malayo sa puno. Ang booth ay may isang plato na may nakasulat na, 'The Wishing Booth' at isa pang plato na may nakasulat na 'The Wishing Tree' sa tabi ng puno.Ang mga tao ay tila isinulat ang kanilang mga kahilingan sa mga card at isinabit ang mga ito sa tatlo. Lumapit siya at sinipat ang ilan sa mga card. "Um... 'Pumasa sa exam'... 'Makuha ang pangarap na lalaki'... 'Pumayat!', 'Yumaman'!' Natawa siya matapos niyang basahin ng malakas ang ilan sa mga cards . "Gusto mo ba magsulat ng saiyo? Baka magkatotoo.""Parang wala na akong hiling. Pakiramdam ko ako na ang pinakamasayang tao sa balat ng lupa, at magiging sakim sa akin na humiling p

Walang pirma."Naku, walang pirma sa card kaya baka kailanganin mong magtanong kung sino sa mga kaibigan mo ang sumulat nito," patuloy ni Anne.Hinawakan ni Lucas ang card para sa mahal na buhay; kahit walang pirma ay alam niyang galing iyon kay Irene dahil siya lang ang tatawag sa kanya ng Mr.Lucas."Hindi ba patay na si Irene?" naisip niya. "Kailan niya sinulat ang card na ito? Bago siya mamatay?""Ma'am, alam mo ba kung gaano kadalas nabubuksan ang kahin ng feedback?" napalunok siya at nagtanong.Umiling si Anna. "Hindi ako sigurado tungkol dyan. Dapat ba akong tumawag at magtanong?" "Pakiusap."Kinuha niya ang kanyang telepono at tinawagan ang sekretarya ng dean at tinanong ang tanong sa ngalan ni Lucas."Ginagawa namen ito ng random, depende sa schedule ko. Madalas ko itong buksan ng isang beses sa isang buwan, minsan isang beses kada isang buwan, pero hindi ko iniiwan ang kahon ng hindi nahahawakan sa loob ng tatlong buwan sa isang pagkalataon."Ang pag-asa na bumango