"Mr. Foster, nandoon na ang sasakyan, at dahil medyo puno ng tao ang campus, maaaring matagalan bago matapos ang paglilibot""Ayos lang. Kaligtasan muna," sabi ni Elliot bago ihatid ang asawa at anak sa kotse.Pinagmamasdan ni Ivy ang ibang estudyante na naglalakad sa campus, at para siyang turista habang naglilibot sa loob ng sasakyan.Ang taong nagmaneho ng kotse ay malamang na isang taong nagtatrabaho sa campus, at ipinaliwanag niya ang lahat habang nagmamaneho.Si Ivy ay nakinig nang mabuti dahil gugugulin nya ang susunod na tatlong taon sa unibersidad na itoMakalipas ang kalahating oras, sa wakas ay natapos na rin nila ang paglilibot sa campus at tinanong ng mga tauhan kung gusto nilang maglakad-lakad."Mag-isa kaming maglilibot, Sir. Maraming salamat," sabi ni Ivy.Binigyan ni Elliot ang tauhan ng permiso na umalis at sinabi ni Ivy, "Nay, nagtitinda sila ng inumin doon."Ang araw ay sumisikat nang maliwanag, at ito ay pinakamainit sa hapon.Sinulyapan ni Avery ang booth

"Ito ang patunay na mas magaling ako ngayon. Wala akong lakas na tanungin ka ng mga tanong na ito kagabi!" Napasandal si Layla sa headrest. "Hindi mo rin ba ako ipagdadala ng mga skincare produkto ko?"Binuhat ni Eric ang balde at pumasok sa banyo para kunin ang kanyang mga skincare na produkto.Bagong lipat lang si Layla at walang masyadong dalang gamit kaya nakita niya kaagad ang mga skincare na produkto."Kailangan ko lang ng lotion. Di ko na kailangan yung iba." Walang lakas si Layla para sa mahabang skincare routine. "Sabi mo dito ka titira, pero hindi pa handa ang guest bedroom ko, paano ako maglalagi nyan dito? Hindi ka pwedeng matulog na lang sa sopa buong linggo... Wala kang mga personal na gamit. , din...""I will get someone to send them over later. Don't worry about me."Marahil ay hindi mo rin alam ang tungkol sa pag-aalaga sa iyong sarili, hindi ba? Halos buong buhay mo ay pinaglingkuran ka ng iba, at hindi mo pa nasusubukang alagaan ang iba." Alam ni Layla na hindi

"Tama! Kilala ko ang nanay mo mula noong siya ay mahigit bente kumulang. Medyo mataba siya noon at hindi kasing payat ngayon. Bagamat palagi siyang maganda," sabi ni Mike. ."Gwapo din si Dad.""Haha! Ganyan mo ba kagusto ang papa mo?"“Mabait siya sa akin,” walang pag-aalinlangan na sabi ni Ivy."Sabagay, Hindi naman masama ang iyong tatay. Nagsimula siyang matuto simula ng huminto siyang makipag away sa nanay mo."Hindi na hinamak ni Mike si Elliot gaya ng dati, at matagal nang hindi nagtalo ang dalawa."Ang nanay mo ang rason kung bakit buhay pa ako ngayon. Niligtas niya ako," sabi ni Mike. "Pagkatapos niya kong pagalingin, Desidido na akong manatili sakanyang tabi kahit na anong mangyari. Buti na lang ginawa ko yung desisyon na yun, o alam ng Diyos ang kahihinatnan ko!""Tito Mike, ano ang trabaho mo noong nakaraan?""Ako ay isang hacker."Napahanga, sinabi ni Ivy, "So magaling ka talaga sa computers?""Oo naman! Naging teacher ako ng kuya mo, alam mo ba?" mayabang na sabi

“Mas buhay na buhay kapag gabi,” sabi ni Mike kay Ivy. "Karamihan sa mga turista ay nagpapahinga sa araw at lumalabas sa gabi."Umupo sila sa tabi ng bintana, napansin nilang mas maraming tao sa labas. "Maaari ko bang makita ang aurora ngayong gabi?" Nag-aabang na tanong ni Ivy."Nabalitaan ko na inaasahang lalabas sila ngayong gabi, ngunit hindi namin matiyak. Ang ganitong uri ng bagay ay wala sa aming kontrol," sabi ni Mike. "Magsiya tayo sa hapunan naten. Walang pagmamadali. Kung lumabas ang aurora, titignan naten ito kaagad."Napasulyap si Ivy sa langit at tumango, may napagtanto. "Tito Mike, makikita rin ba ng mga taga ibang lungsod sa Edelweiss ang aurora?""Haha! Malaking bansa ito kaya baka makita sila ng mga kalapit na siyudad." "Nakita ko.""Iyon nga ang dahilan kung bakit ang lahat ay pumupunta dito upang makita ito. Ito ang pinakahilagang bayan. Ang panahon ay masungit, at ang kapaligiran ay malupit.""Medyo malamig lang, pero parang okay na ang lahat.""Walang

Sa kalaunan ay nagkaroon ng bisa ang gamot."Hindi... Inaaway ko po ang kapatid ko... tila Masyado kong nabigo... Pakiramdam ko, may regla ako..." paliwanag ni Layla.Hindi inaasahan ni Eric na sasabihin niya ito at naisip niya sa kanyang sarili, "Nagsisimula pa lang siyang gumaling mula sa pagkalason sa pagkain, at ngayon, siya ay nasa kanyang regla. Dapat ba niyang ipagpatuloy ang pag-inom ng kanyang mga antibiotic, kung gayon? Ano ang dapat kong gawin?"Si Eric ay hindi pa nakaranas nito at alam niyang maaaring makatulong ang maligamgam na tubig, kaya dinalhan niya ito ng isang basong tubig."Hayaan mo akong tumawag ng doktor." Inilapag ni Eric ang baso sa nightstand at kinuha ang kanyang telepono.Tumingala si Layla at sinabing, "Nagkaroon lang ako ng regla. Di na kailangan ng doktor para lang don... Mas mabuti pa ikuha mo ako ng napkin.Si Eric ang tanging tao doon na tumulong sa kanya.Namula siya at tumango pagkatapos itabi ang telepono niya. "Kuhanin ko na yang mga yan.