Sa pagkakataong ito, biglang lumuhod si Lincoln sa matandang Master Shaw at sinabi, habang puno ng mapapait na luha, "Master Shaw, may tinatago po ako sa inyo, at hindi ko pa ito nasasabi."Gulat na nagtanong si Master Shaw, "Ano iyon?""Ako po ay... Bago ko natagpuan ang ina ni Selene, isa akong mahirap na lalaki," sambit ni Lincoln nang may labis na paghihirap. Sinabi ng matanda, "Oo, tapos ay ano?""Sa oras na iyon, wala akong trabaho at walang permanenteng tirahan. Nananatili lang ako isang pinakamurang hotel. Lumalabas lang ako para maghanap ng trabaho, tapos ay babalik sa gabi para magpahinga."Parang pang-grupong dormitoryo ang hotel na iyon, kaya anim na tao ang natutulog sa isang silid. Isang gabi, para samahan ang isang customer, gabing-gabi nang makabalik ako pagkatapos uminom. Tapos, hindi ko inaasahang gigising akong natutulog kasama ang isang babae sa kama ko."Kalmado ang ekspresyon ni Lincoln at hindi man lang ito nagbago habang ginagawa ang walang kabuluhang ito

Nang sinabi iyon, biglang bumugso ang mga luha ni Selene. "Lolo, narinig ko rin po na maaring kapatid ko sa labas si Sabrina."Hindi po maganda ang kilos niya sa tuwing nasasali siya sa mga lalaki noong nasa kolehiyo siya, at muntik pa siyang makapatay dahil dito. Pagkatapos niyang makalabas sa presinto, nakikita mo pa rin po kung ilang mga tao ang nasira niya hanggang ngayon. "Lolo, ang mga taong gaya niya ay kaya nang mamuhay ng mapayapa, pero paano naman po ako?"Nakaramdam ng awa ang matandang Master Shaw. "Selene... Apo ko."Sa tuwing mas lalong umiiyak si Selene, mas lalo siyang nalulungkot. "Pakiramdam ko ay tulad lang ako ng aking ina, pinanganak kami para mabuhay ng maikli."Namatay ang aking ina noong nasa edad niya ako. Kung wala tayong mahanap na kapareha... magiging ganoon din ako..."Miserable siyang ngumiti, tapos ay pinagpatuloy niya, "Mas maayos din ang paraang ito. Pwede akong sumunod at samahan ang mama ko sa ganitong paraan. Nahirapan ang mama ko noong pinang

Walang nakakaalam kung anong nangyayari. Pero, mabilis pa ring hinawakan nina Sabrina at Sebastian ang mga kamay ni Aino at dinala siya sa baba. Nang nakababa na sila at nakita si Kingston, sinabihan ng mag-asawa si Kingston na ihatid si Aino sa kindergarten. Pagkatapos 'non, personal na nagmaneho si Sebastian sa ospitak kasama si Sabrina. Ilang sandali, nakakaramdam pa rin ng pagsisisi si Sabrina sa kanyang puso. Iniisip niya sa kanyang puso, kung mamamatay ba ng ganoon ang matandang Master Shaw, siguradong bubuti ang pakiramdam niya, pero paano naman ang kanyang ina?Maaring buhay pa rin ang kanyang ina. Hindi pa rin kayang sabihin ng kanyang ina kahit na isang salita tungkol sa tunay niyang ama, kaya magiging patas kaya ito para sa kanya?Hindi alam ni Sabrina. Sa pagkakataong iyon, hindi maikumpara ang halu-halong emosyon ni Sabrina. 'Ma!'Ma, bakit hindi ka pa rin po nagpapakita sa harapan ko?'Ma, bakit ka po ba talaga nagtatago sa akin?'Ma, ikaw po ba 'yan?'Ang

Sa puntong ito, hindi kaya ni Jade na may mangyaring kung ano sa kanya. Kung may mangyayari man sa kanya, sino na ang magliligtas sa anak niya?Gayon pa man, ito ang bagay na dapat pagdesisyunan ng matandang Master Shaw sa ngalan ni Selene. Nang nakita niyang umaatras si Jade, umismid si Sabrina at tumingin ulit kay Lincoln. "Ikaw din, Lincoln Lynn. May putol ka nang daliri, kaya hinihiling mo pa bang maputol 'yang buong kamay mo?"Sabi ni Lincoln, "Ikaw..."Gayunpaman, sobrang tumutulo ang mga luha ni Sabrina sa pagkakataong ito. Dalawampu't pitong taon. Sa buong dalawampu't pitong taon!Ang makitang umiiyak si Sabrina nang walang tigil, si Marcus, na nasa likod niya, ay hindi mapigilang punahin siya, "Sabrina..."Sobrang mapanuyo ang boses niya. Kahit ang mga magulang niya, na iba sa bagay na ito, ay hindi rin mapigilan si Marcus sa pagkakataong ito. Sa oras na ito, masasabi ng kahit na sino. Ano bang tawag dito?May nagkasakit at kailangan ng kidney transplant, kay

May oras na direktang tinatanong ni Lincoln si Sabrina, "Dahil ikaw na rin ang nangangalaga ng bahay, anak na kita. Payag ka ba na tawagin akong Papa?"Sa oras na iyon, kahit si Sabrina, na siyang labingdalawang gulang at sobrang natatakot sa kanya, ay pinuksa ang kanyang takot at tumingin sa kanya. "May sarili na po akong ama. Ang apelyido ng aking ama ay Scott, at kakamatay niya lang!"Sa oras na iyon, galit na galit si Lincoln kaya tinaas niya ang kanyang kamay at malakas na sinampal ang mukha ni Sabrina. Ang mga ngipin ni Sabrina sa dulo ay halos matanggal. Kaya, kahit na natatanggal ang ngipin ni Sabrina, wala man lang ang nag-abalang ipatingin ang ngipin ng isang labindalawang taong gulang na bata. Maga ang kalahating mukha niya ng ilang araw hanggang sa nahulog na nang tuluyan ang ngipin niya. Hanggang ngayon, wala pa rin ang ngipin ni Sabrina sa kaliwang bahagi ng kanyang ngipin kung nasaan talaga iyon. Kinamuhian lang siya ni Lincoln sa hindi pagtawag niya ng Papa sa