Sa kabilang banda, sobrang naging maunawain si Sabrina at niyakap ang lahat ng tungkol sa kanya. Hindi siya kailanman humingi ng kapalit at ang bawat isang bagay na ginagawa niya ay wala sa konsiderasyon niya. Sa pagkakataong iyon, natameme si Sebastian. Ang kaya niya lang gawin ay ang hawakan si Sabrina ng mahigpit sa kanyang mga bisig. Takot na takot siyang mawala si Sabrina. Sa buong tatlumpung taon, mag-isa siya. Palagi. Tinakwil siya ng mga Ford, at pinatapon sa kakaibang lugar, iniwan kasama ang kanyang ina. Hindi siya pinanganak ng ganito, pero ang kapaligiran na kinalakihan niya ang dahilan kung bakit siya naging malupit na lalaki, hanggang sa nakita niya si Sabrina. Naalala pa rin niya ang electronic filter na binigay ni Sabrina sa kanya noong isang gabi, isang creamy lemon pasta na ginawa niya para kay Sebastian. Lahat ng iyon ay ebidensya kung gaano naging malungkot si Sabrina. Malungkot din siya. Nakibahagi rin siya sa pangungulila niya sa tunay na pagmamahal at ngayon, n

"Sebastian..." hindi niya kailanman naisip na si Sebastian ang unang yuyuko sa kanya. "Sa oras na gumaling si Nigel sa mga galos niya, kukuhain ko siya sa Ford Group at papapirmahin ng kontrata kasama ko. Ang lupaing iyon sa baybay ng South City ay gagawin ng Ford Group kasama ang Conor Group," sabi ni Sebastian. Si Nigel, ang tita niya, at ang tiyuhin niya ay napatigil. "Sebastian..." tinignan siya ni Nigel, pula ang mata. Mapanuya siyang binalingan ni Sebastian. "Kawawang bata!""Tama ka, Sebastian," ani Nigel habang tumatawa. "Dalian mong magpagaling. Kinukulit kami ni Aino, sinasabi na wala na siyang tito na ipapasan siya. Ikaw na dapat iyon simula ngayon!""Tamang tao lang pala ang pinili ng maliit na batang iyon para gawing kabayo niya, kung ganoon," sinabi ni Nigel habang mas lalo pang naging maligaya ang tawa niya. Sa tabi niya, nakangiti rin si Minerva. "Ang makulit na batang 'yon ay gustong-gusto talaga ang pangangabayo."Ang atensyon ni Sebastian ay agad na na

"..." hindi sumagot si Sabrina. Sobrang galing talaga ni Ruth sa panloloko sa mga kaibigan niya. Sa kabilang linya, sobrang nasasabik pa rin si Yvonne. "Sabrina, paano mo nagawang ipanganak ang sobrang mabait na bata? Anim na taong gulang pa lang siya at alam na niya kung paano bumili ng regalo sa lahat. Hindi na ako makapaghintay makita ang regalo ko. Sigurado na isang daang porsyento akong masisiyahan dito.""...""Dalian mong bumaba!" udyok ni Yvonne, "Gusto kong tumawag kagabi at tanungin ang tungkol sa regalo ko, pero pakiramdam ko ay hindi tama 'yon lalo na at kakarating niyo lang at siguradong pagod kayo... Hehehe... Pinigilan ko ang sarili ko buong gabi na guluhin ka. Ngayon naman ay dalian mo at bumaba ka na rito. Umaasa ako na isasabay mo ako sa'yo sa trabaho!""Sige!" sumang-ayon si Sabrina at binababa ang tawag. Umikot siya at tumingin kay Aino. "Aino, dala mo ba ang regalo para kay Tita Yvonne?"Tumango si Aino sa sabik. "Opo naman, Mama."Pinakita niya sa kanyang i

"Hilig ko pong pumunta sa amusement park!" agad na sinabi ng maliit na bata na si Aino. "Ang tagal na rin simula nang tumigil akong pumunta sa lugar na 'yon," bumuntonghininga si Yvonne at sinabi nang nahahabag. Tumingin si Aino kay Yvonne nang namamangha. "Tita Yvonne, ano po ang hilig mong gawin kung ganoon?"Pinag-isipan ito ni Yvonne. "Kung ganoon ay...costume parties. Gusto ko talaga ang costume parties."Tanong ni Aino, "Ano po ang costume party?"Tumawa si Yvonne at sinabi, "Isa lamang itong paggamit ng iba't ibang uri ng mga make-up para magpanggap ng isang hitsura, at ang lahat sa party ay nakabihis ng iba't ibang karakter."Tapos ay taas noo siyang nagpakitang gilas at sinabi, "Gusto kong umakto bilang witch. Isang witch na kayang takutin ang maraming tao. Hehe. Pero, ang mga 'yon ay pang mayamang laro lang. Gusto kong maglaro, pero wala akong pera para bumili ng maraming mga palamuti..."Sa oras na iyon, kaswal lamang na sinabi iyon ni Yvonne. Pero, hindi niya ina

Agad na tumayo si Jade, tapos ay lumuhod at ipinalagay ang isang nakahandusay na posisyon sa harap ng matanda. Alam ng tatlong miyembro ng pamilyang Lynn na agimat ang matandang Master Shaw. Siguradong kailangan nilang hawakan ng mahigpit ang agimat. Nang natapos humandusay ni Jade, nakita niya si Selene na nahimatay sa sahig nang may malakas na dagundong. Agad pagkatapos 'non, ang mga labi niya ay naging asul at nagsimula rin siyang sumuko ng dugo mula sa gilid ng kanyang bibig. "Selene! Selene! Anong nangyari sa'yo, anak ko! Selene!" iyak ni Jade at sumigaw sa takot. Nagmadali din si Lincoln kay Selene at umiyak, "Selene, anak ko..."Ang matandang Master Shaw lamang ay pinaka kalmado. "Sumakay kayo sa sasakyan! Pumunta na kayo sa ospital ngayon din!"Doon lamang naisipan nina Lincoln at Jade na kailangan nilang dalhin sa ospital si Selene. Ang tatlong tao ay binuhat si Selene sa sasakyan, at ang driver ay nagmaneho papunta sa ospital. Pagkatapos 'non, dumiretso sila sa