Napatigil siya sa una, tapos ay tinanong nang hindi makapaniwala, "Ikaw, anong tinawag mo sa akin?""Bulok na matanda!""Ang lakas ng loob mong pagalitan ako?"Ngumiti si Sabrina at sinabi, "Bulok na matanda ka!"Alam mo ba noong iniwan namin ni Sebastian ang bahay, akala namin ay ikaw ang may sakit habang papunta kami rito?"Noong papunta rito, akala namin hindi na kami aabot. Kung hindi man, hindi na namin matatawag ang apo mo, si Marcus, hindi ba? Masaya kami habang papunta rito. Mamamatay ka na! Sa wakas ay hindi ka na mamumuhay sa mundong 'to!""Ikaw..." biglang lumipad ang matandang Master Shaw sa galit pagkatapos pagalitan ni Sabrina. Hindi pa rin tumigil si Sabrina sa pagalit na pangaral ni Sabrina sa matandang Master Shaw. "Bulok na matanda ka! Hindi ka patay, pero masaya rin ako kasi mamamatay na ang apo mo!"Ito ang sarili mong apo! Ginugol mo ang buhay mo kakahanap pero hindi mo pa rin mahanap ang iyong anak, at nakita ang apo mo pagkatapos ng labis na paghihirap.

Hindi pa siya kailanman nakihalubilo sa mga magulang ni Marcus noon, kaya sa ilang sandali, hindi alam ni Sabrina kung ano ang sasabihin. Sa pagkakataong ito, humakbang si Marcus at sinabi kay Sabrina, "Sabrina, huwag kang matakot. Totoong gusto kang kilalanin ng mga magulang ko bilang pamangkin nila.""Mm-hmm!" tumango ang ama ni Marcus nang talong beses sunod-sunod na parang bata. "Gusto kitang kilalanin! Kailangan kong gawin iyon! Anak, kasalanan namin ang nangyaro sa nakaraan. Nabanggit ni Marcus ito sa amin nang ilang beses na kahawig mo ang tita niya. Pero, hindi namin siya pinaniwalaan, kami ay..."Sa kalagitnaan ng mga salita niya, ang ama ni Marcus ay huminto, at bumuntonghininga sa mapangluksang paraan ng ilang sandali.Doon niya lang sinabi nang nahihirapan, "Kami ay... Ang tita mo at ay mapagkakatiwalaan sa mga mapanirang-puri ng iba noon, at nawala na namin ang sarili naming panghuhusga sa ganitong paraan..."Taimtim na tumingin din ang ina ni Marcus kay Sabrina. "Ma

Kasama ang nanginginig niyang boses, sinubukan niya ang lahat ng kanyang makakaya para panatilihin ang postura niya at hindi hayaan ang sarili na bumuhos ang kanyang mga luha.Kapag mas lalong nakikinig si Yvonne, mas nararamdaman niyang may mali sa tono ni Sabrina. Mas lalo siyang nag-taka. “Sabrina, umiiyak ka ba…”Sa hindi inaasahan, sa oras na ito, isang matandang babae, na may dalang basket para bumili ng ilang karne ay dumaan sa tabi ni Sabrina. Umupo ang matandang babae sa harap ni Sabrina, at tinanong nang nag-alala, “Babae, sabihin mo sa akin kung bakit ka umiiyak? May pinagdadaanan ka ba? sabihin mo sa akin, baka matulungan kita.”Humagulgol bigla si Sabrina. “Sabrina! Anong nangyayari sa’yo? Hindi mo kailangang maging malamig, naiintindihan mo ba? Anong nangyari? Sabihin mo sa akin. Sinusubukan mo bang ipa-alala ako nang sobra!” balisang sigaw ni Yvonne sa kabilang banda ng linya.Hindi na kayang pigilan ito ni Sabrina. Agad siyang humagulgol, “Yvonne! Gusto… Nila

Gayunpaman, kilala ni Tita Lewis si Sabrina. Mabuting tao ang Madam. Dahil hindi maganda ang pakiramdam ng Madam, hindi gusto ni Tita Lewis na gambalahin siya ng mga taong ito. Para sa mga hindi nakakaintindi, kasama ito bilang magandang proteksyon para sa Madam. Bumuntonghininga si Sean. "Sabihan mo si Sabrina! Kung gusto pa rin niyang pumasok sa pintuan ng mga Ford, pilitin mo siyang kausapin ang anak ko kaagad, at hayaan ang pamilya nilang tatlo na bumalik sa lumang residente!"Hindi nakapagsalita si Tita Lewis. "Pagkatapos lumibot sa Star Island, 'di ba ay umuwi sila at pinag-usapan ang tungkol sa sitwasyon doon?"Sabi ni Tita Lewis, "Opo, Master Ford, naiintindihan ko po."Hindi na ulit kinausap ni Sean si Tita Lewis, pero tumingin siya kay Frost. "Frost, tara na!"Sinundan ni Frost si Sean sa sasakyan at umalis. Sa kabilang banda, nakahinga ng maluwag si Tita Lewis. Kailangan niyang bumalik at tingnan kung kumusta na ang espiritu ng Madam na sobrang durog ngayon

Naghihintay pa rin siyang dumating sina Yvonne at Ruth at pag-usapan ang tungkol kay Sabrina. Dumating sina Yvonne at Ruth ng ilang sandali pagkatapos. Nakarating sila sa mansyon kung saan nananatili sina Jane at Alex, na siyang nasa kalagitnaan ng kabundukan at malapit sa mga tubig. Kahit na maganda ang kapaligiran, walang oras sina Yvonne at Ruth para humanga rito. Pumasok ang dalawa sa sala at kinausap si Jane tungkol sa bagay na gustong kuhain ni Lincoln ang bato ni Sabrina. Galit na galit si Jane na malagim na namutla ang kanyang mukha. "Jane, anong sa tingin mo ang tungkol dito? Mga kaibigan tayo ni Sabrina, at hindi lang dapat natin pinapanood na apihin si Sabrina ng ganito." Pula ang mga mata ni Yvonne sa kakaiyak. Nang hindi pa niya nakikita ang itsura ni Sabrina, hindi pa ganoon kalala ang galit ni Yvonne. Gayunpaman, nang makita niya si Sabrina na nakahiga sa kama at sinusubukan na huwag maghinagpis, nangngalaiti ang mga ngipin ni Yvonne sa pagkamuhi. Bumuntonghi