น้ำเสียงของแดเรียลฟังดูสดใสและเด็ดขาด

เพื่อน ๆ ของเขาหลายคนระเบิดหัวเราะออกมา เห็นได้ชัดว่าคำพูดของเขามีความหมายอีกอย่างหนึ่ง

แต่แดเรียลมีสีหน้าสงบนิ่งราวกับว่าเขาพูดอะไรออกมาตามปกติเท่านั้นเอง

เขามีสีหน้ามั่นใจและทำเมินเฉยต่อการมีตัวตนของฮาร์วีย์อย่างสิ้นเชิง

แมนดี้จับตาดูฮาร์วีย์อยู่ตลอดพร้อมกับทำสีหน้าเย็นชา "คุณกินเสร็จหรือยังล่ะ? กินเสร็จแล้วเราจะได้ออกไปจากนี่ซะที"

พนักงานสาวสวยคนนั้นรู้สึกเดือดดาลเป็นอย่างมาก

“เธอพูดอะไรออกมาเหรอนังสารเลว?!

“นายน้อยแจ็คสันเดินมาถึงนี่ก็เพื่อเธอโดยเฉพาะ แต่เธอยังพยายามเล่นตัวอยู่อีกเหรอ?

“เธอคิดว่าเธอมีค่าจริง ๆ เหรอ?

“เธอจะต้องจบชีวิตอย่างน่ากลัวถ้านายน้อยแจ็คสันโกรธขึ้นมาล่ะก็!”

“เฮ้อ เลิกพูดไร้สาระได้แล้ว! เราควรอ่อนโยนต่อผู้หญิงสวย ๆ อย่างเธอนะ ไม่เห็นต้องข่มขู่กันเลย!”

แดเรียลโบกมือให้พนักงานเสิร์ฟสาวสวยคนนั้นพร้อม ๆ กับแกว่งแก้วไวน์ในมือเล่น เขายิ้มเมื่อหันไปมองฮาร์วีย์ที่กำลังกัดกินปลาหมักอยู่

“ฉันชอบผู้หญิงของคุณนะคุณผู้ชาย

“ทำไมไม่ย้ายก้นของคุณออกไปจากที่นี่ซะเมื่อคุณกินเสร็จแล้ว!

“คุณไม่มีสิทธิ์ได้ครอบครองผู้หญิงแบบนี้เลย