ฝูงชนต่างนิ่งเงียบทันทีที่ได้ยินคำพูดของฮาร์วีย์

พวกเขามองฮาร์วีย์ด้วยความตกใจ บางคนอดที่จะดึงหูตัวเองไม่ได้ เพื่อจะเช็คดูว่าหูเขาไม่ได้ยินอะไรที่ผิดเพี้ยนไป

นับเป็นเรื่องปกติที่แดเรียลจะพูดจาอะไรแบบนี้...

แต่ดูเป็นเรื่องน่าตกใจอย่างยิ่งถ้ามีคนบ้านนอกจากไหนก็ไม่รู้มาพูดแบบเดียวกันนี้

แดเรียลชะงักงันไปครู่หนึ่งแล้วทำเสียงเยาะเย้ย

“น่าสนใจ! นานแล้วนะที่ไม่มีคนทำแบบนี้ต่อหน้าฉัน

“แกไม่ใช่คนแรกหรอก แต่แกเป็นหนึ่งในคนที่น่าสนใจที่สุดอย่างแน่นอน

“เอาอย่างนี้ไหม? หมอบคลานลงซะก่อนจะออกจากที่นี่ไป"

ฮาร์วีย์พยักหน้า

“ได้เลย ทำตอนนี้เลย"

แดเรียลจ้องมองฮาร์วีย์อย่างดูถูกเหยียดหยาม

'ไอ้สารเลวนี่รู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดคุยอยู่กับใคร?'

“ไอ้ผู้ชายคนนี้ไม่ให้ความเคารพคุณเลยครับนายน้อยแจ็คสัน!”

“เขาอยากให้คุณหมอบคลานเลยเหรอ?! ไม่มีทาง!”

“ดูเหมือนคุณต้องให้บทเรียบกับเขาหน่อยที่มาพูดจาแบบนั้นนะนายน้อยแจ็คสัน!”

เพื่อน ๆ ของแดเรียลส่งเสียงเชียร์ดังลั่น พวกเขาต้องการให้เกิดความวุ่นวาย

แดเรียลรู้สึกอับอายขายหน้าเป็นอย่างมากเมื่อเห็นฝูงชนเยาะเย้ยอย่างไม่ปราณี

“ฉันให้ความเคารพแกอยู่นะไอ้สารเลว!