หลังจากยิงกระสุนนัดสุดท้าย หัวหน้านักฆ่าก็ตามหลังมาไกล ๆ พร้อมกับเผยให้เห็นสีหน้าที่ดูย่ำแย่

นอกจากเจ็ดจะเป็นอัมพาตอยู่บนพื้นแล้ว นักฆ่าอีกหกคนต่างก็จ้องมองฮาร์วีย์พร้อมกับกัดฟันกรอด

“แกกล้าใช้อาวุธปืนได้ยังไง? แกกำลังเล่นขี้โกงอยู่นะ!” หัวหน้านักฆ่าร้องบอกในขณะมือสั่นเทา

ฮาร์วีย์มองดูอาวุธปืนในมืออย่างใจเย็น

“พวกแกช่างหน้าด้านอย่างนั้นเหรอ?

“แกใช้มันก่อนนะ แกนำมันมาที่นี่

“ฉันก็แค่ให้แกได้ลิ้มรสยาของแกเอง แล้วแกยังมีหน้ามาบ่นอยู่อีกเหรอ?

“แกวางแผนที่จะรายงานกับตำรวจเพราะฉันทำร้ายแกอีกนิดหน่อยใช่ไหมล่ะ?

“แกจะให้ครอบครัวของแกไล่ล่าฉัน เพื่อที่ฉันจะได้เป็นคนจ่ายค่าทำศพ หลังจากพวกแกตายหมดอย่างนั้นเหรอ?”

หัวหน้านักฆ่าทำสีหน้าฮึดฮัดใส่ฮาร์วีย์หลังจากได้ยินน้ำเสียงเยาะเย้ยของฮาร์วีย์

“ไป! ฆ่าเขาซะ!” เขาตะโกนสั่งอย่างเกรี้ยวกราด

ฟึ่บ ฟึ่บ ฟึ่บ!

หลังจากรู้ถึงความแข็งแกร่งของฮาร์วีย์แล้ว นักฆ่าที่เหลืออีกหกคนก็จับมีดดาบของตัวเองด้วยสองมือ แล้วเหวี่ยงออกไปในทิศทางของฮาร์วีย์

การเคลื่อนไหวของพวกเขาเป็นไปอย่างรวดเร็วและแข็งแกร่งมากกว่าเดิม...

แต่ถึงกระนั้นฮาร์วีย์ก็ยังได้เปรียบอยู่