"เป็นอย่างนี้ได้ยังไง?

“ทำไมถึงเป็นอย่างนี้?”

เอลเลนมีอาการตัวสั่นไปหมด

เธอเพิ่งชื่นชมอัลเลนไปเมื่อกี้นี่เอง โดยหวังว่าอีเดนจะดำเนินรอยตามเขา...

แต่เพียงประเดี๋ยวเดียวเท่านั้นอัลเลนก็นอนกองอยู่กับพื้น และถูกโยนไปมาเหมือนกระสอบทราย

เอลเลนรู้สึกรับไม่ได้

แม้แต่อีเดนก็ยังตัวสั่นในขณะที่ใบหน้าดูซีดเผือด เขารู้สึกได้ว่าหัวใจกำลังวายในไม่กี่วินาทีนี้

“เอาล่ะผู้นำสมิธ การมีเลือดไหลในวันเปิดร้านถือเป็นลางไม่ดีนะ"

ในขณะที่ใบหน้าของอัลเลนดูบวมเป่งเหมือนหน้าหมูอยู่นั้น เขาไม่กล้าเปล่งเสียงออกมาแม้จะแค่พูดกับตัวเอง

มันไม่สำคัญหรอกว่าอัลเลนจะตายหรือเปล่า...

แต่การที่มีใครเสียชีวิตย่อมส่งผลกระทบต่อธุรกิจของฮาร์วีย์อย่างแน่นอน

เอลเลนและคนอื่น ๆ หันกลับมาโดยสัญชาตญาณ ก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มเริงร่าเมื่อเห็นฮาร์วีย์เป็นคนพูดออกมา

“แกคิดว่าแกเป็นใครกัน? แกไม่มีอะไรเลยเมื่ออยู่ต่อหน้าผู้นำสมิธ แก...”

อีเดนเงียบเสียงไปก่อนที่จะทันได้พูดจบประโยค

เสียงกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดอย่างต่อเนื่องกลับหยุดกะทันหัน

เชสผู้สูงส่งและทรงอำนาจปล่อยอัลเลนทันที

จากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าว ก่อนจะโค้งคำ