"ฮ่า ฮ่า ฮ่า!”

อัลเลนระเบิดหัวเราะออกมาหลังจากเห็นทุกคนทำสีหน้าตกใจ

จากนั้นเขาก็เดินไปหาเชสและคนอื่น ๆ อย่างให้ความเคารพ

“ผู้อำนวยการมาถึงแล้ว!”

“ผู้นำ! ดีใจที่ได้พบคุณที่นี่!”

“ตัวแทนโมเรโน่! ช่างเป็นแขกผู้มีเกียรติจริง ๆ! คืนนี้เราต้องเมากันหน่อยแล้วล่ะ!”

อัลเลนก็รู้สึกประหลาดใจเหมือนกัน

นับเป็นเรื่องปกติที่หัวหน้าสำนักงานอุตสาหกรรมและการพาณิชย์จะมาปรากฏตัว แต่กอร์ดอนและเชสต่างก็เป็นบุคคลสำคัญอย่างมาก!

ด้วยความที่พวกเขามีตัวตนที่สูงส่งมาก พวกเขาจึงไม่มีวันที่จะไปปรากฏตัวในงานเช่นนี้

แต่ถึงกระนั้นอัลเลนก็ไม่มีเวลาคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย แค่คำชมของโนเอมิก็ทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์แล้ว

เขาก้าวเข้าไปข้างหน้าอย่างอาจหาญเพื่อโอ้อวดว่าได้รู้จักกับคนพวกนั้น

ผู้ควบคุมฯ ทำสีหน้าแปลก ๆ หลังจากเห็นอัลเลน กอร์ดอนทำเสียงเยาะเย้ยอย่างเย็นชา ในขณะที่เทรย์เผยให้รอยยิ้มจาง ๆ...

ในทางตรงกันข้ามเชสกลับก้าวเท้าออกไปก่อนจะเหวี่ยงฝ่ามือไปข้างหน้า

เพียะ!

ได้ยินเสียงตบหน้าดังลั่น!

อัลเลนยืนโซซัดโซเซจนเกือบจะล้มลงไปกองกับพื้น หลังจากเอนตัวเข้าไปเหมือนทำท่าจะตบ

มีรอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏอยู่บนใบหน้า