ฮาร์วีย์มองดูสีหน้าเศร้าสร้อยของเอลเลนแล้วพยักหน้า

เรื่องนี้ไม่ได้มีความสำคัญสำหรับเขาอยู่แล้ว

เอลเลนถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากได้รับคำตอบจากฮาร์วีย์

“ฉันดีใจที่ได้รู้จักคุณนะฮาร์วีย์" เธอพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ฉันต้องขอบคุณที่อยู่เคียงข้างฉันด้วย"

“แต่ถึงกระนั้นฉันก็ยังอยากอยู่กับอีเดน"

จากนั้นเธอก็เดินไปหาอีเดนก่อนจะสวมแหวนไข่นกพิราบวงนั้น พร้อมเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้า

“จากนี้ไปถ้าคุณทำอะไรนอกลู่นอกทางอีกล่ะก็อีเดน ก็อย่ามาโทษฉันในเรื่องที่เกิดขึ้นต่อไปล่ะ!”

จากนั้นเธอก็เอนกายเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาด้วยสีหน้าสมหวัง

“ผมรู้แล้วครับ!” อีเดนร้องไห้

“ผมจะทำตามคำสั่งของเจ้าหญิงของผมทุกอย่าง!”

“อีเดนไม่ได้ใส่ใจต่อความเจ็บปวดบนใบหน้าเลย ก่อนจะอุ้มเอลเลนขึ้นมาจากพื้นแล้วหอมแก้มเธอ

จากนั้นเขาก็จ้องมองฮาร์วีย์ราวกับเป็นผู้ชนะ

'ทำไมคนที่เกาะผู้หญิงกินอย่างเขาถึงได้พยายามปีนเกลียวกับนายน้อยแห่งตระกูลคอบบ์ด้วยล่ะ?'

'ช่างตลกสิ้นดี!'

'เขาไม่รู้ขีดจำกัดของตัวเองหรอกเหรอ?'

อีเดนวางแผนจะตบหน้าฮาร์วีย์เพื่อระบายความโกรธหลังจากส่งเอลเลนกลับไปแล้ว

ในทางกลับกันเอลเลนก็มองฮาร์ว