เจซล้มกระแทกกลับไปบนเก้าอี้หลังถูกตบหน้า

รอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฎให้เห็นบนใบหน้าของเขาอย่างชัดเจน ตอนนี้เจซมีสีหน้าบิดเบี้ยวที่ดูแย่มาก

“ฉันขอบอกแกในตอนนี้นะว่า...ฉันไม่สนใจหรอกว่าแกจะเป็นใคร! แกควรฆ่าฉันให้ตายไปเลยดีกว่า!

“เพราะถ้าแกไม่ทำ ฉันจะไปฆ่าคนในครอบครัวแกให้หมด!

“ฉันเป็นคนรักษาคำพูดนะ!”

ฮาร์วีย์เล็งปืนไปที่ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้าง ๆ เขา

“ไปกับใคร? กับคนไร้ประโยชน์พวกนี้เหรอ?”

เจซมองดูโดยสัญชาตญาณ จูเลียนเข้าใจคำใบ้นั้น แล้วจัดการกับผู้ชายที่เหลืออยู่พร้อมกับยิ้มอย่างน่ากลัว

ปรมาจารย์ผู้อารักขาแห่งยอร์กคนนี้จะต้องมีทักษะการต่อสู้ที่ไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน

แต่ถึงกระนั้นจูเลียนก็ถูกวินซ์หรือควีนนี่บดบังความสามารถมาโดยตลอด ในช่วงที่เขาอยู่กับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง

จึงเป็นธรรมดาที่หลังจากมาอยู่ที่แบล็คเบิร์น ซิตี้แล้ว เขาก็เริ่มโชว์เขี้ยวเล็บออกมา

เจซไม่คาดคิดว่าคนของเขาจะล้มลงเร็วขนาดนี้

ดวงตาของเขากระตุกอยู่ตลอดเวลาแต่เขาก็ยังไม่ยอมแพ้

“ถ้าแกเก่งในเรื่องการต่อสู้แล้วจะยังไงเหรอไอ้สารเลว?”

“แล้วยังไงเหรอ?

“ให้ฉันโทรศัพท์หน่อยถ้าแกกล้า! แกจะตายภายใจไม่กี่วินาที!”

“แกอยากโทรหา