May halusinasyon na tila nagpakita sa harapan ng lalaki. "Aino, Aino, lumapit ka. Halikan kita. Bibilhan kita ng maraming laruan. Ibibigay ko sa'yo ang lahat ng pinakamagandang laruan sa buong mundo. Tawagin mo ako...tawagin mo akong tatay, okey ba?"

Sa sandaling iyon, natural lang na hindi marinig ni Aino ang tawag na iyon habang nakahiga siya sa tabi ni Hana. Gayunpaman, napakaramdaman ng munting babae ang pagkilabot sa kanya.

"Ano'ng nangyayari, Aino?" tanong ni Hana.

"Wala, siguro malamig lang ang panahon kaya medyo giniginaw ako," ngumiti si Aino.

"Anak, maglagay ka ng mas maraming damit. 'Wag kang magkasakit. Kapag nagkasakit ka, kailangan kang turokan, at masakit 'yon," sabi ni Hana habang pinapakpak ang ulo ni Aino.

Tumango si Aino. "Alam ko 'yan, Aunt Hana. Pinakikinggan ko palagi ang mga sinasabi mo."

Naging malapit na sila ni Aino kay Hana. Simula pa noong unang beses niyang makita si Hana, naramdaman ni Aino na siya ang dapat maging asawa ng kanyang tito. Naisip niya