Siguro dahil naranasan din ni Sabrina ang hirap at hindi niya rin naman talaga kilala ang babae, ayaw niyang magsalita.

Pero noong paalis na sila ni Aino, bigla itong lumapit sakanila, kasama ang umiiyak nitong anak.

“Pasensya na kayo, Mrs. Sear. Alam ko naman na pinag uusapan niyo ako at ilang beses ko na kayong hinayaan pero sumusobra na kayo eh. Wag kayong mag alala, hindi rin naman ako interesadong sumama sa grupo niyo.

“Alam ko! Mayayaman kayong lahat at baka nga mas mahal pa yang mga bag niyo kaysa sa isang taon kong sahod, pero taas noo kong sasabihin sainyo na wala kaming inaapakang kahit sino ng anak ko kaya hindi namin kailangan ng charity niyo.

Hindi nagustuhan ni Mrs. Sear ang sinabi ng babae kaya galit na galit siyang sumagot, “Ang kapal naman ng mukha mo! Gusto ka na nga naming tulungan, ikaw pa ang mayabang? Ha ha! Pare-parehas talaga kayong mga mahihirap na tao!”

“Pasensya na pero hindi ko kailangan ng tulong niyo!”

Wala ng intensyon ang babae na makipag dis