"Paano naman ako?" sinabi ni Avery habang nilalagay ang baso ng tsaa sa kusina tapos ay bumalik siya sa kanyang silid. "Hindi niya ako nirespeto, hindi kahit isang araw."

"Magkaiba ang mundo niyong dalawa. Naiintindihan ko kung ganoon siya makaasta sa'yo," sinabu ni Laura. "Kalimutan mo na ang nakaraan. Ituon mo lang ang pansin mo ngayon at kung ano siya sa pagdating ng panahon..."

Tinaas ni Avery ang kanyang kilay, nalilito, at tinanong, "Bakit mo siya pinagtatanggol? Sa tingin mo ba na magiging mabuti ang puso niya para hayaan ang bata sa sinapupunan ko?"

Nanahimik si Laura.

"Alam kong may mga rason siya para hindi gustong magka-anak," sinabi niya pagkatapos ng maikling saglit. "Sa tingin ko na ang katotohanan na handa siyang lunukin ang pagmamalaki niya at pumunta rito para humingi ng tawad sa'yo ay senyales na may pakialam siya sa'yo."

Tinakban ni Avery ang kanyang mga tainga gamit ang kanyang mga kamay at sinabi, "Matutulog na ako. Masakit ang ulo ko."

Ang makita ang kanyan