Itinaas ni Smore ang kanyang maliit na ulo at tiningnan si Mark. "Sabi ni Lola, ilalayo ako ni Mommy dito, kaya dapat makita kita lagi, dahil hindi na tayo magkikita pagkatapos nito."

Mabilis na namula ang mga mata ni Mark bago niya hinila si Smore sa kanyang yakap. "Hindi hindi. Hindi ‘yan totoo. Lagi kang bibisitahin ni Daddy hangga't maaari. Pansamantalang hiwalay sina Daddy at Mommy, pero hindi nito binabago ang katotohanan na mahal na mahal ka naming dalawa.”

Mukhang hindi nabalisa si Smore. “Okay lang. Hindi ko naman masyadong nakikita si Daddy sa bahay. Lagi kang busy. Ako at si Mommy lang ang magkasama, at hindi siya masaya dito. Kaya gusto kong sumama sa kanya."

Ang mga salitang ito ba ay isang bagay na sinasabi ng isang bata na wala pa sa edad na tatlong taong gulang, hindi ba? Sa isang sandali, natuwa si Mark sa kanyang kakayahang pakalmahin ang sarili niya, dahil kung hindi, sa malamang ay maluluha na siya.

Nang gabing iyon, pagdating ng hapunan, kumilos si Arianne tali