Gasp!

Dito na biglang umingay ang mga tao sa paligid. Tiningnan ng mga cultivators ng iba’t ibang sekta sa paligid si Donoghue nang dahil sa sobrang gulat. Hindi na kataka taka na isa nga siyang kilalang tao sa Westrington. Alam niya kung kailan siya dapat umatake.

Pero agad na nagalit dito si Brad at ang mga sundalo ng Westrington. “Ang lakas ng loob ni Donoghue na atakihin ang kamahalan na walang kamalay malay?”

Wala namang naging pakialam si Donoghue sa tingin na ginagawa ng mga tao sa kaniyang paligid. Nasabik siya nang husto rito.

Tumawa siya at nanlolokong sinabi kay Darryl na, “Hahaha! Sigurado akong hindi mo ito inaasahan, tama? Sinabi ko na sa iyo noon. Kukunin ko ang lahat ng nawala sa akin, at mamamatay ka sa aking mga kamay.”

Namutla nang husto ang mukha ni Darryl noong titigan niya si Donoghue at nanlalamig na sabihing, “Wala ka pa rin namang kuwente, Donoghue. Marunong ka lang namang umatake nang patalikod. Sino nga ba ang tumakbo na parang pilay na aso mula sa West