Ilang taon na ang lumipas, ngunit hindi kailanman nagawang isuko nina Elliot at Avery si Ivy.Ilang taon na nilang hinanap si Ivy ngunit hindi nila ito mahanap. Bagama't gustong tulungan sila ni Wesley, limitado ang kanyang kakayahang tulungan sila.Ang pagkakita kay Irene ay nagbigay sa kanya ng pag-asa na maaaring siya si Ivy.Posible na ang dalawang hindi nauugnay na tao ay maaaring magkamukha, ngunit ang mga pagkakataon ay medyo maliit.Samantala, ipinakita ni Rose kay Irene ang lahat ng pag-aari niya kay Irene, kabilang ang mga accessories, alahas, at mga pang-araw-araw na pangangailangan na natanggap niya bilang regalo mula sa kanyang mga magulang o iba pang mga kamag-anak. Dahil pinaulanan siya ng mga regalo, hindi na siya kailangang bumili ng kahit ano para sa."Alam kong hindi ako related sa aking mga magulong sa dugo, at talagang sobrang takot ako nung una akong makarating dito. Akala ko iiwan na nila ako," ani Rose na nakaupo sa kanyang kama. "Sigurado akong naiintindih

Si Wesley ay ang kanyang senior, at kahit na kailangan niya ng isang bagay, siya ay madalas na nakikipag-ugnayan kay Avery o Elliot sa halip.Pagkatapos ng maikling sandali ng katahimikan, sinabi ni Wesley, "Sasabihin ko sa iyo kapag narito ka na.""Sige! On the way na ako. Mga dalawampung minuto na lang siguro makakarating na ako," sabi niya na medyo nakaramdam ng gutom. "Tito, may pagkain pa po ba kayo sa bahay? Nagugutom na po ako.""May natira pa... Ipapaluto kita sa chef.""Ayos lang. okay na sa akin ang mga tira. Hindi ako mapili," sabi niya bago ibinaba ang tawag.Makalipas ang dalawampung minuto, dumating si Layla sa pintuan ni Wesley na may dalang bouquet at isang bag ng mga prutas."Huh? Nasaan ang mga babae?" Akala ni Layla ay makikita na niya si Irene."Lumabas sila." Kinuha ni Shea ang bouquet at ang bag ng mga prutas. "Sabi mo gutom ka, kumain ka muna!""Oo... mas gusto kong malaman muna kung bakit ako nandito. Sinusubukan niyo bang iset ako sa isang tao?" Lumipat

Tumango si Robert. "Ako... Pagkatapos kong maka-graduate, gusto kong magtrabaho sa kumpanya ni Hayden..."Natigilan si Avery at ganoon din si Elliot.Bumilis ang tibok ng puso ni Robert habang dahan-dahang lumapit sa kanyang kuya."Nakita ko!" sabi ni Avery. "Dito akala ko magiging malaking bagay! Kung gusto mong magtrabaho sa kumpanya ng kapatid mo, sige! Pero hindi ka pa nakakapagtapos, baka magbago ang isip mo kapag nakapagtapos ka na. Hindi na kailangang magdesisyon ng mga bagay-bagay ngayon."Iba ang pakiramdam ni Elliot at bahagyang nalungkot. "Bakit ayaw mong magtrabaho sa kumpanya ko?" mariing tanong niya.Agad na umupo si Robert sa tabi ni Hayden, umaasang makuha ang suporta ng kanyang kapatid; sa kanyang pagkataranta, si Hayden ay tumayo, tumanggi na magkaroon ng anumang bahagi dito."Pinapa-apprentice ko lang siya bilang mekaniko para i-give up niya ang ideya. Ayokong magtrabaho siya sa kumpanya ko pagkatapos niyang maka-graduate. Siyempre, hindi ko siya matatanggihan

Masunuring tumango si Robert habang pinagmamasdan ang kanyang ina na tulala na naglalakad palayo.Bumangon si Elliot mula sa sofa at nagmamadaling sinundan si Avery."Avery, bakit tayo babalik bigla?" Naabutan siya ni Elliot at hinawakan ang braso niya.Gusto rin ni Robert na malaman kung ano ang nangyayari, kaya tumakbo siya para makinig."Tignan mo to." Ipinakita ni Avery kay Elliot ang larawang ipinadala sa kanya ni Wesley.Si Robert ay nakatayo sa may hagdanan at pinapanood ang kanyang mga magulang na nakatingin sa telepono. Sa kasamaang palad, napakalayo niya upang makita ang anumang bagay."Anong tinitignan niyo? Maaari ko bang makita?" Gusto niyang sundan sila sa hagdan.Sa kanyang pagkataranta, ang kanyang mga magulang, na inispoiled siya mula nang siya ay ipanganak, ay ganap na hindi siya pinansin at pumunta sa ikalawang palapag.Napailing si Robert, agad na dinial ang numero ni Hayden. "Hayden, uuwi ang mga magulang natin ngayon at nagpapahatid sila sa akin sa airport

Alas kwatro y medya ng hatinggabi, lumabas si Rose sa kanyang kwarto katabi ni Irene.Naghahanda ang dalawa na lumabas para panoorin ang pagsikat ng araw at napagdesisyunan bago matulog noong gabing iyon na hindi nila gigisingin kahit sino ngayong madaling araw.Lumabas silang dalawa at binuksan ni Rose ang flashlight sa kanyang smartphone, ngunit biglang bumukas ang mga ilaw sa sala.Nakabihis na si Wesley at tumayo sa sala. "Iniisip ko kung nasobrahan ba kayong dalawa sa tulog. Papasok na sana ako sa loob at gigisingin kayo!" Aniya, bago lumabas kasama sila na may dalang bag."Dad, kaya na naming umalis ng kami lang. Bumalik ka na sa kwarto mo para magpahinga!" Sabi ni Rose, alam niyang kailangang magtrabaho ang kanyang ama."Haha. Araw ng pahinga ko ngayon, kaya maaari ko kayong samahan tapos uuwi ako para matulog mamaya," sabi ni Wesley. "At saka, ang tagal ko nang hindi nakita ang pagsikat ng araw. Gusto kong sumama at kumuha ng ilang litrato para ipakita sa mom mo mamaya."