Kaya mula sa sandaling iyon, bilang isang lalaki, kinailangang tiisin ni Ryan ang lahat ng kakulangan ng ina ng kanyang mga anak."Lumalaki ka na, Ryan," sabi ni Sabrina na may ngiti.Sa katunayan, pareho lang ang edad nina Ryan at Sabrina. Nang unang makilala niya si Ryan, parang batang amo pa ito at labis na pasaway at maligaya. Ngunit sa sandaling iyon, tila totoong lumaki na siya. Lubos na nagpapasalamat at nag-aalala si Sabrina. "Salamat. Nagpapasalamat ako para kay Ruth. Isang biyaya na makita ka niyang kasama niya. Sana ay tiisin mo pa si Ruth sa hinaharap. Hihikayatin din namin siya at papakumbabin sa kanyang asal.""Tama, sabi ni Sabrina. Ryan, huwag kang mag-alala. Siguradong kakausapin namin si Ruth," sabi ni Marcus. Sa wakas, pinsan niya si Ruth."Hey! Ano bang pinag-uusapan ninyo, Marcus? Sa personal na pagkakaibigan at partnership natin, baka ikaw pa, bilang pinsan niya, ang maghanap ng gulo sa akin. Huwag kang mag-alala. Aalagaan ko nang mabuti ang pinsan mo!""Maga

"May kinalaman ba ito sa trabaho? Kilala ka rin bilang isang kilalang direktor sa iyong kumpanya ngayon, kaya't mas nararamdaman mo ba ang presyon? Kung ganun, huwag ka na maging direktor. Mas mataas ang sahod mo, pero mas marami kang iniisip. Ako ang tutulong sa'yo. Hindi mo kailangang magtrabaho nang sobra."Tiningnan ni Sabrina ang kanyang asawa, na madalas na tahimik ngunit bigla ngayong nagbitaw ng mga salita para yakapin siya, at siya'y napaisip. Ibinilin niya ang kanyang mga daliri sa buhok ng kanyang asawa. "Okay lang, Sebastian. Hindi ito dahil sa trabaho. Alam mo rin na workaholic ako. Mas abala ako sa trabaho at mas marami akong inaalala, mas masaya ako. Laging itinuturing ko ang trabaho bilang aking pinakamalaking interes. Kung hihinto ako sa trabaho at magiging tulad ng ibang mga asawa ng mayayaman na naglalaro lang ng poker o pumupunta sa spa araw-araw, at wala nang ibang ginagawa sa natitirang oras, hindi ba't mauubusan ako ng gana? Hindi ko gusto ang maglaro ng poker,

"Tama ka. Hindi mahalaga na walang dumalo sa kasal natin, basta't naroroon ang ina mo. Sa kanyang pagpapala, magiging masaya tayo magpakailanman. Iyon ay dahil ang taong nagnanais na magkaruon tayo ng kaligayahan magpakailanman ay ang iyong yumaong ina. Siya ang nagtulak sa ating dalawa. Siya rin ang aming saksi. Sebastian, hindi ito dahil wala tayong kasal. Mayroon tayong kasal, at iyon ay ang naganap noong mga panahon na iyon."Tumango si Sebastian. "Oo. Pareho tayo, magkakaroon lang tayo ng isang kasal sa buhay na ito. Ang ating pagsasama ay magtatagal magpakailanman at sa lahat ng kapanahunan!""Oo. Mahal kita, mahal." Lalong naging malambing ang boses ni Sabrina. Naging mas mapagmahal din ang puso ni Sebastian. Binuksan niya ang kama at inihiga ang babae sa ilalim niya."Ano ba...gusto mong gawin?" Wala talagang makapaniwala ang babae sa mga sumunod na hakbang ng lalaki. Hindi ba't may naghinto lamang sila ng sampung minuto? May lakas na ulit siya?Naghalakhak si Sebastian nan

Nang marinig ni Lily ang mga sinabi ni Jane, galit na galit itong sumigaw, “Hoy Jane Sheen! Ikaw ang totoong salot! Salot! Inagaw mo ang lahat sa akin! Sino ka ba sa inaakala mo? Isa ka lang namang katulong diba? Mababang tao at ni wala ka ngang lugar dito sa Kidon City eh! Malayong malayo sa mundo ni Alex! Nakalimutan mo na ba? May iba ka pa ngang asawa noo? Kung hindi ka ba naman malandi! Ninakaw mo ang lahat sa akin! Nang dahil sayo, nagkaganito ako! Galit ako sayo! Galit na galit ako sayo! Dapat lang na mamatay ka kasama yang bastos mong anak!” “Subukan mo!” Galit na galit na sagot ni Jane. Tinignan niya si Ruth at Aino, “Ruth, Aino!” "Jane, sabihin mo lang kung ano ang gusto mong gawin!" agad na sumagot si Ruth."Tita Jane, go ahead, ano ang gusto mong gawin? Malaki na si Aino kaya kayang kaya ko kahit ano pa yan! Kalmado si Aino at hindi natatakot sa mga ganitong sitwasyon.“Dalhin niyo muna ang mga bata sa amusement park para maglaro, may gusto lang akong sabihin kay Lily.

Noong nine years old ako, sobrang hirap ng pamilya namin na hindi kami makabili ng sapatos. Nagkataon, isang araw nakita ko nag nagtapon ka ng sapatos sa basurahan. Hinintay kitang umalis bago ako lumapit, pero bumalik ka at kinuha mo sa akin yung sapatos. Ginawa mo akong katatawanan. Ang sabi mo sa akin, kumahol ako na parang aso, pagkatapos, naaliw ka at marami ka pang ibang pinagawa sa akin. Siyempre, bata pa ako nun at gustong gusto ko na magkaroon ng bagong sapatos kaya ginawa ko lahat ng mga pinagawa mo.”Hindi nakapag salita si Lily. Naalala niya yun. Noong mga panahon na yun, bilang anak ng isang mayamang pamilya, hindi niya naman kailangang personal na magtapon sa basurahan, pero nang makita niyang may nagkakalkal ng basura na kaedaran niya, naisip niya na mukhang masayang pag tripan ito kaya kumuha siya ng isang pares ng luma niyang sapatos bilang pain. Hindi naman ikinakaila ni Lily na sobrang natuwa siya sa ginawa niya at para sakanya wala lang yun. Sa totoo lang, ang bu