Napatalon si Eira sa sobrang gulat. Paglingon niya, nakita niya si Brooke. "Ikaw... di ba may piano practice ka ngayon? Bakit nandito ka sa bahay?"Matinis ang boses ni Brooke. "Magnanakaw ka! Masamang tao ka! Alam ko na kung bakit mo kailangang pumunta dito sa bahay ko. Palaging kang palaboy at magnanakaw, di ba? Matagal mo nang tinitingnan ang bahay ko! Pinakiusapan mo ang tatay at nanay ko, at pinakiusapan mo rin ako na payagan kang tumira sa bahay namin! Napakabait ng mga magulang ko! Magnanakaw! Ninanakaw mo ang gamit ng nanay ko!"Halos magkapareho ang taas ni Brooke at Eira, pero mukhang mas malakas si Brooke kaysa kay Eira. Hindi siya kailanman natakot kay Eira, at lalo pa't nasa kanyang bahay, mas lalong hindi siya natatakot kay Eira. Patuloy niyang sinasaktan si Eira habang galit na sumisigaw, "Magnanakaw! Burglar! Palaboy! Napakabait sa iyo ng aming pamilya, at gusto mong nakawin ang gamit ng nanay ko. Patayin kita! Patayin kita! Palaboy! Marumi kang nilalang. Mas mataas p

Malvolio ay tumingin kay Eira na nagtataka. "Ikaw... ano 'yan?"Binuksan ni Eira ang bag. "Malvolio, tingnan mo."Puno ang bag ng kumikinang na ginto at pilak na alahas. Agad naisip ni Malvolio ang isang bagay. "Eira! Sabihin mo sa akin, gumawa ka ba ng masamang bagay sa labas?"Ngumiti si Eira. "Malvolio, bakit hindi mo subukang isipin. Kahit gusto kong gumawa ng masama, saan ako pupunta para gawin ito? Kung gusto kong nakawin ang isang tindahan ng alahas, paano ko ito gagawin kung ako'y bata pa?"Naisip ni Malvolio na may punto ito. Sa huli, bata pa ang kanyang kapatid na babae. Pinalambot niya ang kanyang tono at tinanong, "Kung ganoon, saan mo nakuha ang lahat ng alahas na ito? Totoo ba ito? Laruan, diba?"Uminog ang ulo ni Eira. "Hindi, ang aking tatay... si Delmont ang nagbigay nito sa akin."Nagsalita ang nanay ni Eira, nanginginig at umiiyak. "Malvolio, Malvolio, hindi mo dapat hayaang kunin ng lalaking iyon ang iyong kapatid. Kailangan mong pakinggan ako. Hindi ako baliw

Si Eira ay napailing at pinilit manatiling kalmado. "H-Hindi ko alam kung bakit ka narito. Ano ang ginagawa mo sa bahay ko?"Ngumisi si Joy. "Eira, mas gusto mo bang pumasok ako sa bahay mo, upuan ang iyong sofa at pag-usapan ang isyung ito sa harap ng iyong ina, o mas gusto mo bang sumama sa akin palabas at pag-usapan ito?"Umiyak si Eira. "Hindi ako aalis. Tita Joy, pakibilisan at umuwi ka na. Hindi mo ba kailangang pumasok sa trabaho?""Hindi ko kailangan! Dahil nasaktan ang aking anak at nasa ospital pa siya ngayon! Hindi lang nasaktan ang anak ko, kundi ninakawan din ang bahay ko! Milyun-milyong halaga ng ginto at pilak ang nawala sa bahay ko!" Binigyang diin ni Joy ang salitang "ninakawan.""Maliit na haliparot! Alam mo ba ang kahulugan ng pagnanakaw? Mas mataas ang kaparusahan sa pagnanakaw kaysa sa pagnanakaw lang! Pagnanakaw ay may parusang kamatayan!""Hindi... Ayaw ko! Ayaw kong mamatay..." Biglaang natakot si Eira at umiyak. Ngunit hindi siya umiyak nang malakas dahil

Siya ay isang sampung taong gulang na bata lamang, kaya paano niya mauunawaan ang mga hangarin at mundo ng mga matatanda? Mula sa pagkaunawa ni Eira, ito ay basta mauntog lamang ni Tita Joy, o kung sa mas masama, kinakailangan niyang lumuhod sa bakuran ng pamilya Stevens at matutunan ang kumahol tulad ng isang aso. Bukod dito, maaaring hilingin sa kanya na lumuhod sa sahig para sakyan siya ni Brooke tulad ng isang kabayo at tawagin siya ng buong pamilya Stevens na isang maliit na pulubi. Ayos lang! Walang problema! Kaya ni Eira tiisin ito basta't hindi siya ipapadala sa kulungan. Ayaw niyang makulong. Hindi siya natatakot para sa sarili, kundi para sa kanyang ina. Kung siya ay makukulong, tiyak na pagmumurahin pa siya ng mga kapitbahay nila. Sasabihin nila na hindi niya tinuruan ng maayos ang kanyang anak, na ang anak niya ay isang magnanakaw atbp. Kung ganoon, tiyak na lalong masama ang kalagayan ng kanyang ina sa pagkabaliw. Kung siya ay makukulong, sino ang mag-aalaga sa kanyang ina

Here's your story translated into modern Tagalog:Hindi inasahan ni Delmont at Joy na tatanggi si Eira. Sabay silang nakatingin kay Eira.Nagpula ang mukha ni Eira. "Hindi pa... hindi pa ako labing-anim."Kulang pa siya ng ilang taon bago siya maglabing-anim. Isa pa siyang bata, paano nila siya maaring ipagawa ng ganung bagay? Hindi! Pwede nila siyang utusan na tumahol parang aso, magngiyaw parang pusa, bugbugin, murahin at ikadena. Subalit, hindi niya kailanman matatanggap ang ipinahayag ni Tita Joy."Hindi ako pupunta!" Umurong si Eira sa matinding takot.Siya ay nasa unang bahagi pa lamang ng kanyang kabataan. Hindi na siya ignorante sa lahat. Sa sandaling naisip niya ang ganoong sitwasyon, nadama niyang ito ay isang bangin. Ito ay mas nakakatakot kaysa sa makulong o mahatulan ng kamatayan. Kaya, hindi siya pwedeng pumunta."Hindi pupunta?" Umirap si Joy. "Edi, umurong ka pa. Umuwi ka."Tahimik si Eira."Eira, may mga surveillance camera sa buong mansyon ng pamilya Stevens.