Sumasang ayon siya sa hiyawan ng mga bisita nila dahil tunay ngang napaka ganda ng kanyang bride. Para sa mga hindi nakakaalam, mahirap paniwalaan na nasa forty na ito dahil sa taglay nitong ganda, ngunit malaki rin ang ambag ng mga pinagdaanan nito sa buhay para mas lalo pa itong gumanda. Bagay na bagay sa mukha at hubog ng katawan ni Hana ang wedding dress na suot niya. Simple lang ang design nito ngunit sobrang elegante. Sobrang haba nito kaya para siyang diwata noong naglakas siya. Napaka minimalistic lang din ng design sa harapan dahil mayroon lang itong kumbinasyon ng mga tunay na white at blue diamonds. Si Sabrina ang nakaisip nun na personal nitong pinadisenyo sa kaibigan nito. Bagama’t limitado lang ang mga naging pagkilos ni Sabrina, sinigurrado naman ni Sebastian na maasikaso niya ang lahat kaya pansamantala muna siyang nag leave sa trabaho. Hindi man tunay na magkapatid sina Sabrina at Zayn, hindi maikakaila na mahal na nahal ito ng buong pamilya ni Sebastian dahil kung

Abala at masaya ang lahat kaya wlaang nakapansin sa babaeng nakatayo sa may pintuan. Medyo matagal na ring nakatayo doon si Tessa. Maging siya ay hindi makapaniwala sa sobrang ganda ng kanyang nanay. Habang lumalaki siya, palagi niyang sinisigawan at tinataboy ang nanay niya sa tuwing binibisita siya nito kaya nasanay siya na palagi itong mukhang malungkot. Nang lumaon, siguro sa hirap na rin ng buhay, normal nalang sakanya na makitang gutay-gutay ang mga damit nito. Hindi niya rin alam kung bakit pero sa tuwing ginagawa niya yun sa nanay niya ay gumagaan ang pakiramdam niya na para bang nababayaran nito ang mga sakit na naranasan niya habang lumalaking walang ina. Para sakanya, wala siyang pinagsisihan at sa totoo lang ay baka nga kulang pa ang mga pagmumura at sampal na binitawan niya. Bakit? Ilang taon ba siya noong iniwanan siya nito? Naisip ba nito na kailangan niya ng isang nanay noon? Hindi ba siya sapat para manatili ito sakanila ng daddy niya? Wala siyang ibang pangarap ku

Tanong ni Tessa bilang ganti, “Anong sabi mo? Sino ang…nakakaawa?” Gusto sana niyang itanong, “Pinag- uusapan mo ang tatay ko sa pagiging nakakaawa, di ba? Lalaki ang tatay ko at kinailangan niyang gampanan ang pagiging ama at ina. Hindi mo ba naiisip na gaano kahirap iyon sa kanya?" Gayunpaman, bago iyon matanong ni Tessa, dahan- dahang sinabi ng matandang babae na iyon, “Ang tinutukoy ko ay ang iyong ina! Nakakaawa namang nilalang ang nanay mo! Ang pagsama sa iyong ama ang pinakamasamang kapahamakan sa buhay ng iyong ina! Ikaw din! Wala pa akong nakitang batang katulad mo sa mundong ito! Naglakas- loob ka pang manira sa sarili mong ina! binibini! Gusto ko talagang makita kung ikakasal ka na sa buhay na ito at kung magkakaanak ka na."Hindi nakaimik si Tessa. Ang awkwardness na naramdaman niya sa sandaling iyon ay higit na hindi matiis kaysa sa naramdaman niya sa kasal ng kanyang ina. Pinagalitan siya ng matandang babae kaya hindi tama na umalis o manatili siya. Kung tutuusin, dalawa

Mag- isang nakaupo ang batang ina sa malamig na delivery bed na iyon habang yakap- yakap ang bagong silang na sanggol. Noong mga oras na iyon, gustong umiyak ni Hana ngunit wala siyang maipatak na luha. Sa oras na iyon, wala pa rin siyang ideya na naghihintay sa kanya ang mas malungkot na kapalaran. Dahil bata pa siya at napaka- payat, wala siyang gatas na maipapakain sa kanyang anak. Gayunpaman, si Hector, na ganap na nabalian at nasugatan lamang matapos makagat, ay walang pera na pambili ng formula powder para kay Tessa. Ang bagong silang na sanggol na si Tessa ay gutom na gutom kaya patuloy siyang umiiyak buong araw. Gustong kumain ni Tessa, kaya niyakap at sinipsip niya ng todo – todo si Hana hanggang sa halos magkapasa ito at dumugo . Sa sobrang sakit ay napaiyak agad ang batang Hana. Gayunpaman, kahit na, ang sanggol ay hindi pa rin nakakakuha ng anumang gatas mula sa kanya. Upang palakihin ang kanyang sanggol, si Hana, na hindi man lang nagpapahinga ng isang buwan, ay walang m

Sa kalagitnaan ng gabi, kinurot ni Hector si Hana nang sobrang agresibo na kung saan- saan siya nabugbog. Nang gabing iyon, umiyak siya buong gabi habang niyayakap ang kanyang anak na babae. Sa taong iyon, wala pang dalawampung taong gulang si Hana. Para bang si Hana, na bata pa, ay naninirahan sa nagbabagang impiyerno. Kinailangan niyang gumising ng maaga at gabing umuwi araw- araw para mabantayan ang kanyang stall sa kalye. Kinailangan pa niyang magtago kay Hector pag- uwi niya sa gabi.May mga pagkakataon na naisipan niyang umalis na lang sa lugar na nakasakay ang kanyang anak at hindi na babalik sa buhay na ito. Gayunpaman, napakabuti ni Hector sa kanilang anak na babae. Itinuring niya ang kanilang anak na parang buhay niya. Maaari pa nga siyang umalis nang hindi kumakain at umiinom dahil tutok na tutok siya sa pagtingin sa kanyang anak habang niyuyugyog ang duyan nito. Napakalapit din ng anak na babae kay Hector. Ito ay isang uri ng pang- aliw kay Hana dahil at least may mag- aal