Malungkot na bumuntonghininga si Old Master Shaw, "Sino ang gusto mong i-sakripisyo kung ganoon? Siya lang ang halos kasing edad ni Selene at ang nag-iisang kapatid ni Selene. Tsaka, hindi naging maawain ang mga magulang ni Selene, kaya bakit kailangan kong maging maawain?""Kung kakaawaan ko si Sabrina, maliligtas ba ang buhay ni Selene?""Magnanakaw, magnanakaw ka!" galit na sigaw ni Marcus. Pagkatapos niyang sumigaw, agad niyang binaba ang tawag. Sa kabilang banda, galit na galit si Old Master Shaw na halos gusto niyang batuhin ang telepono niya!"Talagang nagre-rebelde na siya sa akin at wala nang respeto sa nakakatanda!" pagalit na utas ni Old Master Shaw. Si Selene, na nakahiga sa hospital bed, ay nagpanggap na naiintindihan niya at inalu si Old Master Shaw, "Lolo, siguradong kasama ni Sabrina ang pinsan ko, hindi ba?"Pagkatapos magtanong, miserable siyang ngumiti, "Hindi ko po alam kung bakit, pero hangga't kasama ni Sabrina ang mga lalaki sa South City, agad silang nal

"Lincoln Lynn!" biglang pagalit na sigaw ni Jade, at iyon ang naghila pabalik kay Lincoln mula sa kanyang ala-ala. Agad na tumingin si Lincoln kay Jade, Selene, at Old Master Shaw. "Kinakausap ka ni Dad!" Kinuha na ni Jade ang inisyatiba matagal na para tawaging Dad si Old Master Shaw. Agad na sabi ni Lincoln, "Sige lang po, Old Master Shaw.""May impormasyon ka pa ba tungkol sa mga krimen na ginawa ni Sabrina noon? Halimbawa, paano niya pinatay ang isang tao nang hindi sinasadya at kung ang tao rin ba na pinatay niya ay may pamilya?"Nang narinig niyang binanggit ni Old Master Shaw ang pagkakulong ni Sabrina noon, natakot ulit bigla si Lincoln. Pakiramdam niya ay parang mapipigtas ang mga ugat niya. Walang makukumpara ang sakit nito. Noon!Noon, nasa sophomore year pa lang si Sabrina sa kolehiyo. Sa oras na iyon, karaniwan na hindi umuuwi sa bahay si Sabrina at hindi humihingi ng gastusin sa bahay. Simpleng nag-aaral lang siya sa kolehiyo buong oras. Nagkataon lang na s

Hindi nakita ni Sabrina ang nanay niya sa loob ng sampung taon. Minsan, hindi niya na nga maalala ang boses at ekspresyon ng nanay niya habang nakangiti siya kahit pa gaano niya subukan.Minsan, ang boses at ekspresyon ng nanay niya ay makikita niya nang malinaw sa mga mata niya.Gustong gustong kunin ni Sabrina ang sandaling yun.Pero, ang mga sandaling yun ay panandalian lang at ang ipinalit sa kanila ay ang malalabong alala sa mga mata niya.Nagbuntong-hininga si Sabrina at bumangon na sa kama.Ang katawan niya ay mahina pa din, pero ang espiritu niya ay mas maayos kumpara sa wasak na estado kung nasaan siya kahapon.Matapos na mabalik ang katahimikan niya, ang unang bagay na naisip ni Sabrina ay ang anak niyang si Aino.Nang maisip niya kung ano ang itsura ng anak niya nang tumayo siya protektahan ang nanay niya, nanggigil ang ngipin ni Sabrina at umiyak.Malakas nga talaga siya!Lumabas siya ng kwarto, at naglabas siya ng isang simple ay propesyonal na damit para isuot at

Nakita rin ni Jane ang ilang mga salitang yun.Ang sulat-kamay sa postcard ay partikular na maayos. Pero, ang paghagod ng sulat ay para bang merong pang-aakit at may dala ding pagka agresibo. Nang makita ni Jane ang sulat-kamay na yun, naisip niya ang babaeng nagdala ng sulat na nagpapadala ng mga padala galing ibang bansa nung nakaraang umaga.Pakiramdam ni Jane na ang sulat-kamay na ito ay sobrang katulad nung sa babaeng yun.'Alex, nakabalik na ako.''Sino naman kaya yun?'Sinabi ng sarili niyang intuwisyon kay Jane na ito ay hindi isang lalaki.Hindi rin naman ito tungkol sa negosyo.'Ito ba ay isang personal na bagay?'Nadurog ang puso ni Jane nang kaunti.Matapos makita ni Alex ang tatlong salitang ito, nagmadali na siyang itago ang postcard. Tinaas niya naman ang titig niya at tumingin kay Jane nang walang ekspresyon."Alex...," Mahinahon siyang tinawag ni Jane.Walang kahit anong sinabi si Alex.May kaunting bahid ng pagkainip sa ekspresyon niya.Nababahalang tinan

Walang nasabi si Jane.Tinanong muli ng babae, "Ikaw yung katulong na kinuha ni Alex?"Kinagat ni Jane ang labi niya, at hindi siya sumagot.Ang mga kamao niya ay madiing sumara.Gusto niyang wasakin ang mukha ng babaeng nasa harap niya!Pero, hindi pa rin naman siya nakakasuntok dati, kaya hindi niya alam kung ano ang gagawin. Sa wakas, tinagilid niya ang katawan niya, dumaan siya sa paligid ng babae, at mabilis na tumakbo palayo.Tumakbo siya palabas ng mansyon ni Alex sa isang buga.Ito ay nakatayo sa taas ng bundok.Ang tanawin sa labas ng mansion ay talagang maganda.Pero, lahat ng nakikita ni Jane ay madilim at kulay abo.Pakiramdam niya ay nananaginip siya.'Totoo ba ito?'Kinurot niya ang sarili niya, at ito ay sobrang sakit. Totoo nga ito.Wala na siyang relasyon kay Alex.Wala nang relasyon?Paano naman siya?Isang halos tatlumpu't limang taong gulang na matandang babae ang walang tirahan sa oras na ito. Wala siyang kamag-anak o pamilya at kamakailan lang siya