“คุณแม่คะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลย ปล่อยเขาไปเถอะค่ะ”

อีวอนน์ยืนอยู่ด้านหน้าฮาร์วีย์ เธอไม่อยากให้เขาต้องได้รับบาดเจ็บ

หญิงวัยกลางคนที่อีวอนน์เรียกว่าแม่ เธอคือไอโอน่า เชอร์แมน แม่เลี้ยงของอีวอนน์

หลังจากที่พ่อของอีวอนน์เสียชีวิต ไอโอน่าเป็นญาติใกล้ชิดคนเดียวที่เหลืออยู่

เธอดุอีวอนน์ออกมาอย่างโกรธจัด “แก ไอ้ผู้หญิงใจแตก แกยังเรียกฉันว่าแม่อีกงั้นเหรอ?”

“อะไรนะ? แกออกตัวให้เพราะฉันจะทำร้ายคนรักของแกงั้นเหรอ?”

“อย่าเป็นคนที่ไร้ยางอายเหมือนพ่อของแก ไม่รู้จักผิดชอบชั่วดีและความละอายเลยแม้แต่น้อย มองหาผู้หญิงทุกวัน!”

จากนั้นไอโอน่าหันไปมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาเย็นชา พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “คนที่ได้ชื่อว่าเป็นเจ้าชายอย่างคุณคิดที่จะหลบอยู่หลังผู้หญิงงั้นเหรอ? คุณช่างไร้ประโยชน์อย่างที่เขาว่ากันจริง ๆ !”

ฮาร์วีย์มองลึกเข้าไปในดวงตาของไอโอน่า จากนั้นก็คว้าตัวอีวอนน์มาไว้ข้างหลังและกระซิบบอกเธอว่า “ไม่เป็นไร ผมสามารถจัดการเรื่องนี้ได้”

หลังจากเห็นอีวอนน์และฮาร์วีย์ทำราวกับว่าพวกเขาเป็นคู่รักกัน ไอโอน่าก็ยิ่งโกรธมากขึ้น

“พอได้แล้ว! พวกแกทั้งสองคนไร้ยางอายแล้วยังมาทำตัวเป็นคู่รักหวาน