คฤหาสน์ในเขตชานเมือง

ฮาร์วีย์จ้องมองลุคอย่างเย็นชา ลุกที่กำลังนอนคลุกอยู่ในโคลน แขนขาของอีกฝ่ายหัก เขาทำได้แค่คลานบนพื้นเท่านั้น

ไทสันทำตามคำสั่งของฮาร์วีย์อย่างจริงจัง เขาให้ลุคได้ชดใช้มากกว่าจำนวนครั้งที่คนเหล่านั้นเคยทำร้ายซีนเธียร์ก่อนหน้านี้ถึงสิบเท่า ไม่มาก ไม่น้อย

“หัวหน้าผู้ฝึกสอน จอห์นวิดีโอคอลหาลุค…”

อีธานเดินเข้ามา เขาหยิบโทรศัพท์แล้วยื่นให้ฮาร์วีย์

ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สนใจว่า “ไม่ใช่โทรหาลุคหรอก โทรมาหาฉัน รับสิ”

เมื่อกดรับ ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่สองคนปรากฏตัวที่ในสาย

คนหนึ่งคือเจมมส์ เซอร์เรย์ จากตระกูลเซอร์เรย์ และอีกคนคือจอห์น ก็อตติ เจ้าพ่อแห่งพวกนักเลงท้องถนนในเซาท์ไลท์

จอห์นจ้องไปที่ฮาร์วีย์ รูม่านตาของเขาหดตัวเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ยิ้มและพูดว่า “ฉันเดาถูก นั่นคือเจ้าชายยอร์ก”

ฮาร์วีย์ดูไม่แยแสและพูดว่า “จอห์น ก็อตติ ในเมื่อคุณรู้ว่าเป็นผม คุณควรรู้ว่าผมไม่ใช่คนที่คุณสามารถเจรจาด้วยได้”

จอห์นยิ้มและพูดว่า “เจ้าชายยอร์ก ผมคุ้นเคยกับคุณดี งั้นคุณให้เกียรติผมสักหน่อยและยกโทษให้ลูกทูนหัวของผมได้ไหม? ปล่อยให้เขาไป ถือซะว่าผมเป็นหนี้บุญคุณคุณ คุณคิดว่าไง?”

“ก็ได้” ฮาร์ว