จิมมี่ตอบกลับอย่างไร้เดียงสา “ทุกคน นี่ไม่ได้เกี่ยวกับการที่ผมไม่ยอมคืนเงิน ผมไม่รู้จริง ๆ ว่ากำลังเกิดอะไรขึ้น!”

“เมื่อวานผมไม่ได้คุยกับคุณเลยและไม่ได้เอาเงินของคุณไปด้วย!”

“ทำไมคุณไม่ไปตามหาคนที่เอาเงินค่ามัดจำของคุณไปแทนล่ะ?”

ฝูงชนตกใจหลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น พวกเขาหันไปมองด้านหลังของจิมมี่โดยไม่รู้ตัว

คนที่พวกเขาเคยคุยด้วยไม่ได้อยู่ที่นี่

ผู้อาวุโสระดับสูงต่างมองหน้ากัน จากนั้นเวนดี้ เซอร์เรลก็ได้หยิบเอาใบเสร็จของวันก่อนออกมาวางไว้บนโต๊ะและเปล่งเสียงออกมาอย่างเย็นชา “ประธานจอห์นคะ บนใบเสร็จมีลายเซ็นและตราประทับของบริษัทอยู่ค่ะ”

จิมมี่ตบหน้าผากของตัวเองและพูด “ผมจำได้แล้ว ไม่นานมานี้มีมิจฉาชีพปรากฏตัวขึ้นในซานฟรานซิสโก”

“หน้าตาของตราประทับคล้ายกับของเราอย่างมาก แต่จริง ๆ แล้วมันเป็นของปลอม ผมไม่ได้เป็นคนเอาเงินของคุณไปนะ”

“เราควรช่วยคุณแจ้งความกับเจ้าหาที่เพื่อตามหาพวกเขาหรือเปล่า?”

จิมมี่ดูเหมือนว่าเขากำลังมีน้ำใจ

แต่คำพูดของเขาทำให้ใบหน้าของทุกคนดูย่ำแย่

พวกเขาไม่ได้โง่ พวกเขาไม่มีทางเชื่อคำโกหกแบบนี้อย่างแน่นอน

ไม่มีใครคาดคิดว่าจะมีบางคนในอุตสาหกรรมธุรกิจจะยุ่งเกี่ยว