สักพักต่อมา แมนดี้ก็พึมพำด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความผิดหวัง “กลับบ้านกันเถอะค่ะ”

เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าฮาร์วีย์จะยังคงพูดจาโอ้อวดใหญ่โตอยู่หลังจากที่สิ่งต่าง ๆ นั้นได้มาถึงจุดนี้แล้ว เขาไม่ได้อยู่บนพื้นฐานของความเป็นจริงเลยสักนิด

ตอนแรกแมนดี้สงสารเขา แต่ตอนนี้เธอรู้สึกผิดหวังมาก

สามีของเธอไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากการคุยโวโอ้อวดอย่างนั้นหรือ?

อย่างไรก็ตาม ฮาร์วีย์มองไปที่ลานซิลเวอร์นิมบัสข้างหลังเขาและพูดว่า “เรายังไปไม่ได้ คุณพ่อกับคุณแม่ยังต้องการเราหลังจากนี้”

แมนดี้พยักหน้าและถอนหายใจเฮือกใหญ่

“ฮาร์วีย์…คุณไปเอาความมั่นใจพวกนี้มาจากไหน?”

“ตอนนี้คุณกำลังวางแผนที่จะทำอะไรอยู่? คุณจะขอความช่วยเหลือจากคุณซาเวียร์อีกครั้งหรือเปล่า?”

“คุณรู้ใช่ไหมว่าคุณไม่สามารถขอความเมตตากจากเธอได้ตลอด?”

“แล้วคุณเคยคิดถึงหัวอกของฉันบ้างไหม เวลาที่คุณเอาแต่ไปหาผู้หญิงคนอื่นในยามที่คุณมีปัญหา?”

“ไม่คิดจะอายบ้างหรือไง?”

“อะ เอาอย่างนั้นก็ได้! อะไรก็ได้แล้วตอนนี้ งั้นรออยู่ที่นี่ก่อน เพราะว่าคุณบอกว่าคุณพ่อกับคุณแม่กำลังจะลำบากในไม่ช้านี้”

อีกด้านหนึ่ง ณ ทางเข้าลานซิลเวอร์นิมบัส

สแต