ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะสนใจคำถามของพวกเขา เขาขมวดคิ้วและเพิ่มระดับเสียงใส “บอกมา! เช็คนี่คืออะไร?”

“มันคือ…”

ไซม่อนลังเล

“บอกผมมาเดี๋ยวนี้!!!”

ฮาร์วีย์ตะโกนลั่น

ในตอนนี้ ฮาร์วีย์แสดงอารมณ์โกรธรุนแรงยากที่จะอธิบายด้วยคำพูดเพียงอย่างเดียว เขาโมโหร้าย จนไซม่อนและผู้อาวุโสซิมเมอร์แทบหยุดหายใจ

ทั้งสองรู้สึกประหนึ่งว่ากับว่าเหมือนอยากจะล่องหนให้มองไม่เห็น

ไม่มีอะไรน่ากลัวไปกว่าแววตาที่ฮาร์วีย์จ้องมองมา

ไซม่อนผงะตกใจ จนในที่สุดเขาก็สารภาพทุกอย่าง

“บัควู้ด แกรนด์โฮเทล ดับเบิ้ลยู!”

“เธอออกไปนานหรือยัง?” ฮาร์วีย์ตะโกนดังลั่น

“เกือบครึ่งชั่วโมง” ไซม่อนตอบ “แต่ตอนนี้คงสายเกินไปแล้ว…”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์พยักหน้าเห็นด้วย “ใช่ แม้ว่านายจะขับรถสปอร์ตคันหรูไปที่นั่น นายก็ไม่สามารถหยุดมันได้หรอก”

ฮาร์วีย์โยนเอกสารทั้งหมดลงบนพื้นและรีบวิ่งออกไปให้เร็วที่สุดในขณะที่โทรหาอีธานไปด้วย

“อีธาน ฉันต้องการเฮลิคอปเตอร์! ตอนนี้ฉันอยู่ที่…”

น้ำเสียงของฮาร์วีย์เยือกเย็นดูน่ากลัว ตอนแรกเขาไม่อยากจะใช้อำนาจของเขา

ตอนนี้เขาไม่มีทางเลือกอื่น

ไม่ถึงสามนาทีหลังจากที่ฮาร์วีย์ขึ้นไปบนยอดตึกที่สูงที่สุดที่อยู่ใกล้