เชสเตอร์ทำเหมือนไม่ได้ยินอะไรเลย เขายังคงมองฮาร์วีย์ รอให้ฮาร์วีย์พูดอะไรออกมา

ถ้าฮาร์วีย์ไม่พูด เชสเตอร์คงไม่กล้าแม้แต่จะมีลมหายใจอีกต่อไป

“โอ้ ผมสบายดี แค่เสื้อผ้าเปื้อนนิดหน่อย ผมซื้อมันมาจากแผงขายของริมถนนในราคาสองดอลลาร์ และผมก็ชอบมันมาก” ฮาร์วีย์พูดอย่างไม่สะทกสะท้าน ทำราวกับว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นเรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ

ดวงตาของเชสเตอร์เสมองไปที่เสื้อของฮาร์วีย์ในทันที เขาสังเกตเห็นคราบเปียกน้ำขนาดใหญ่แถมยังมีใบชาติดอยู่ด้วย

และในทันที เชสเตอร์ก็โกรธคนควันออกหู เขายืดตัวขึ้น ท่าทางองอาจของเขากลับมา เขาจ้องมองไปทั่วทั้งห้องและตะโกนอย่างโกรธจัดว่า “ใครเป็นคนทำ? ใครกล้าเทน้ำใส่เขาแบบนี้?!”

ลูกน้องของเขาซึ่งไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้น ตะโกนตามไปด้วย “ใครที่ทำแบบนี้?!”

สายตาของทุกคนหันไปมองหญิงสาวผู้มีอิทธิพลในโซเชียลมีเดียโดยอัตโนมัติ

เธอสั่นเทาด้วยความกลัว

ต่อหน้าคนทั่ว ๆ ไป เธอทำตัวสูงส่งและทรงอำนาจ ทว่าเธอก็รู้อย่างแจ่มแจ้งแล้วว่าเธอก็แค่ของเล่นของคนที่มีอำนาจอย่างเชสเตอร์ แซนเดอร์

เมื่อเห็นว่าเชสเตอร์โกรธแค่ไหน เธอจะไม่รู้สึกหวาดกลัวได้อย่างไร?

แววตาของเชสเต