“คุณผู้ชาย ถ้าคุณไม่มีเงิน ตอนนี้ยังพอมีเวลารีบเดินออกไปเถอะค่ะ”

ผู้ช่วยร้านค้าหมดความอดทนกับการเสียเวลาไปกับฮาร์วีย์ และสั่งให้เขาออกไป

“ผมขอโทรหาใครบางคนก่อน” ฮาร์วีย์พูดขณะเดินออกจากร้าน

“ฮึฮึ โทรหาใครบางคนงั้นเหรอ? หยุดทำตัวโอ้อวดได้แล้ว ถ้าไม่มีเงินแล้วยังจะแกล้งทำเป็นโทรไปหาคนนุ้นคนนี้ทำไม? มาดูกันว่านายจะออกไปโทรนานแค่ไหน”

ผู้หญิงที่มีเสน่ห์คนนั้นยืนกอดอกด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความรังเกียจ

ในสายตาของเธอ ฮาร์วีย์แสร้งทำเป็นโทรเพื่อจะหนี

แมนดี้รู้สึกอับอาย เธอต้องการให้ฮาร์วีย์ยอมรับออกมาถ้าเขาไม่มีเงิน แทนที่จะทำโทรหาคนอื่นเป็นข้อแก้ตัว เธอยังไม่ได้ถอดชุดนั้นออกและไม่รู้ว่าต้องทำตัวอย่างไร

ผ่านไปครึ่งนาที เสียงคนเดินด้วยรองเท้าส้นสูงก็ดังก้องมาจากภายในร้าน

ผู้จัดการร้านรีบออกมาจากร้านและมองไปรอบ ๆ ตัวเธอ

“ผู้จัดการ มีคนพยายามสร้างปัญหา…”

ผู้ช่วยร้านเดินไปหาผู้จัดการร้านและยิ้มให้เธอทันทีที่เธอออกมา

เพี้ยะ!

ผู้จัดการร้านไม่รอให้ผู้ช่วยร้านพูดจบและตบหน้าเธอทันที

ผู้จัดการร้านเดินไปหาแมนดี้และโค้งคำนับ

“คุณผู้หญิง ผู้ช่วยร้านคนนี้ปฏิบัติต่อคุณอย่างไม่มีมารยาท และทำให้ค