ผู้คนรอบ ๆ ไทเลอร์มองไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “เขาอาจไม่ใช่คนขับ บางทีเขาอาจจะเป็นแค่คนจนที่อยากจะเข้ามาคอยประจบเราหรือเปล่า?”

ไทเลอร์ยิ้มและพูดว่า “ใช่ บางทีเขาอาจจะพบบัตรเชิญด้วยความโชคดี คิดว่าเขามีคุณสมบัติที่จะมางานปาร์ตี้ของเราและสามารถเข้าร่วมในสังคมของเราได้งั้นเหรอ ไร้สาระ!”

“คนพวกนี้ พวกเขาคิดว่าพวกเขาเป็นใคร? พวกเขาคิดอย่างไร้เดียงสาว่าเมื่อเข้ามาแล้วจะไม่มีใครรู้ถึงตัวตนที่แท้จริงของพวกเขา แวดวงของเราเล็กมาก ไม่มีใครอยู่ไกลเกินเอื้อม”

“ไปหยอกเล่นกันหน่อยเป็นไรไป?”

"ไปกันเถอะ เพราะมันกล้าเข้ามาอยู่ในแวดวงสังคมของเรา เราจึงต้องสอนบทเรียนให้เขา ตอนแรกฉันกังวลว่าจะไม่มีอะไรทำซะอีก!” ไทเลอร์ยิ้ม

“งั้นผมเดินเข้าไปหาเขาก่อนดีไหม บราเทอร์เซน” ชายอีกคนพูดด้วยรอยยิ้มสนุก เขากำลังประจบไทเลอร์อย่างแน่นอน

ไทเลอร์หรี่ตาและพยักหน้า เขาเป็นผู้ชายที่คนรู้จักเขาเป็นอย่างดี ตอนนี้มีคนเสนอที่จะช่วยเขา เขาดีใจมาก

หลังจากเห็นไทเลอร์พยักหน้าชายคนนั้นเดินไปหาฮาร์วีย์พร้อมกับแก้วไวน์

“ฉันได้ยินมาว่านายขับรถจักรยานยนต์ไฟฟ้าสาธารณะเพื่อมางานปาร์ตี้ของเรา” ชายคนนั้นมองสำรวยฮาร์วีย์ด้วยท่าทางเยา