"อย่างนั้นเหรอ? ผมกลัวจังเลย" ฮาร์วีย์ตอบ

“แกก็ควรจะต้องกลัวอยู่หรอกนะ!”

คุณย่าคอบบ์ดูออกเลยว่าฮาร์วีย์ก็แค่ล้อเลียนเธอ แต่เธอก็ยังรู้สึกมั่นใจอยู่ดี

“ที่สำคัญกว่านั้นก็คือวันนี้เป็นวันหมั้นหมายของนายน้อยจอห์นด้วย!

“ถึงแม้ว่าแกกำลังจะก่อปัญหาใหญ่หลวงขึ้นมา แต่อย่างน้อยก็ควรรู้ขีดจำกัดของตนเองนะ!

“แกรู้ไหมว่าจะต้องรับผลยังไงในการกระทำแบบนี้!”

คุณย่าคอบบ์ชี้ไปที่อีเดนและวาเลรี่

“อย่าหาว่าฉันไม่ให้โอกาสแกนะฮาร์วีย์

“ฉันให้เวลาแกหนึ่งนาที! ปล่อยหลาน ๆ ของฉันเดี๋ยวนี้!

“ไม่อย่างนั้นแกจะแย่แน่ถ้าทำให้นายน้อยจอห์นโกรธขึ้นมา!

“ถูกต้องแล้วฮาร์วีย์! แกกล้าดียังไง?!” อีเดนอุทานอย่างเกรี้ยวกราดถึงแม้ความกลัวจะแวบเข้ามาให้หัวเขา

“นายน้อยจอห์นจะไม่มีวันปล่อยแกจากเรื่องนี้แน่!”

“คุณเป็นคนที่จ้างคนมาฆ่าผม ถ้าผมไม่มีทักษะในการต่อสู้แล้วล่ะก็ ผมก็คงตายไปแล้วใช่ไหม?” ฮาร์วีย์ตอบพร้อมกับยิ้มจาง ๆ

“คุณคิดว่าคุณสามารถรอดพ้นความผิดได้ด้วยคำพูดเพียงไม่กี่คำเหรอ?”

“แกบุกเข้ามาในเรือไดมอนด์ ครูซ แล้วมามีเรื่องกับตระกูลจอห์น! นี่ยังไม่พูดถึงเรืองที่แกกำลังทำผิดกฎหมายด้วยนะ!”

ชายวัยกลางคนพุงใหญ่ก้า