แม้แต่คนอย่างโนเอมิที่สามารถสงบสติอารมณ์ได้ทุกเมื่อก็ยังสั่นสะท้านโดยสัญชาตญาณ เธอรู้สึกได้ถึงแรงกดดันมหาศาลที่กำลังจะบดขยี้เธอในเวลานี้

ถ้าน้ำอมฤตสีเงินนั้นมีโอกาสไปขายในต่างประเทศได้จริง ก็จะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับตระกูลคอบบ์

คุณย่าคอบบ์ตัวสั่นเทา เธอเข้าใจในข้อเท็จจริงนั่นเป็นอย่างดี

“เราได้ให้ความเคารพต่อคุณเป็นอย่างมาก! แต่ทำไมคุณถึงมาต่อสู้กับเราแบบนี้!” คุณยายคอยย์กรีดร้องขึ้นมาโดยสัญชาตญาณ

“ต่อสู้กับคุณเหรอ?”

คุณฟินลีย์ตัวแข็งทื่อก่อนจะเผยให้เห็นรอยยิ้มจาง ๆ

“ผมไม่ได้สนใจที่จะทำแบบนั้นหรอกนะครับคุณย่าคอบบ์

“ความโกรธแค้นของคุณไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับผมด้วย"

ท้ายที่สุดแล้วทำไมคนจากราชวงศ์ต้องมายุ่งรบกวนพวกเขาด้วยล่ะ?

ในสายตาของเขาแล้วตระกูลคอบบ์ก็แค่ไม่มีสิทธิ์

“คุณไม่เคยคิดถึงเรื่องนั้นเลยเหรอ?”

น้ำเสียงของคุณย่าคอบบ์เริ่มเกรี้ยวกราดมากขึ้น

“คุณใช้ชื่อเสียงและสถานะของคุณเพื่อช่วยไอ้คนสารเลวพวกนั้นได้ขายของในต่างประเทศ! แล้วจะมาบอกว่าไม่ได้ต่อสู้กับเราได้ยังไง?!

“เราควรเป็นคนที่ได้สิทธิ์นั้นมากกว่านะ!

“ฮาร์วีย์ทำยังไงถึงทำให้คุณทำแบบนั้นได้?!

“เขาจ่ายเงินให้คุณ