"แกได้ยินไหม?” คุณยอร์กต้องการให้แกทายาในบริเวณที่เจ็บปวด!”

เทรย์จ้องมองอาร์โลอย่างเย็นชาก่อนจะกระทืบลงบนข้อมือซ้ายของเขา

“อ๊ากกก!”

อาร์โลกรีดร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อมือของเขาหัก

เขาไม่กล้าดิ้นรนต่อสู้หลังจากนั้น ซึ่งเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องคุกเข่าลงกับพื้น

จากนั้นเทรย์ก็ทายาขี้ผึ้งลงบนมือของอาร์โลก่อนจะพันทับด้วยผ้าพันแผล

“นี่คือวิธีการใช้ยาขี้ผึ้งนี้!”

หลังจากได้ยินคำพูดของเทรย์ ดวงตาของอาร์โลและคนอื่น ๆ ต่างก็กระตุกอย่างบ้าคลั่ง บรรดาสาวกต่างตัวสั่นงันงกในขณะสวมรองเท้าบู๊ตอยู่

พวกเขารู้สึกขวัญหนีดีฝ่อเมื่อมองเข้าไปในดวงตาของฮาร์วีย์

พวกเขารู้ดีว่าแขนหนึ่งหรือสองแขนนั้นยังไม่พอที่จะใช้ยาขี้ผึ้งให้หมดหม้อ

“เฮ้ เฮ้! คุณช่างใจร้ายใจดำจังเลยนะฮาร์วีย์!”

เอลเลนรู้สึกเดือดดาลด้วยความโกรธเกรี้ยวเมื่อเห็นฮาร์วีย์ใช้อำนาจในทางที่ผิด

เธอได้วางแผนอะไร ๆ ไว้ตั้งหลายอย่าง เพื่ออยากจะเห็นฮาร์วีย์ต้องทนทุกย์ทรมานขนาดไหน แต่เธอไม่คาดคิดว่าสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้จะกลัวเขาโดยที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลย

เธอจับพวงมาลัยในขณะกัดฟันกรอดพร้อมกับจ้องมองด้วยสายตาอาฆาตแค้น

“