"ใส่ร้ายเหรอ?”

ฮาร์วีย์มองดูฟินลีย์อย่างใจเย็น โดยที่ไม่รู้สึกอะไรกับคำดูถูกเหยียดหยามพวกนั้นเลย

“นี่คือไข่ทรัฟเฟิลของราชวงศ์ใช่ไหม?”

ฟินลีย์ขมวดคิ้ว

“ใช่แล้ว"

ฮาร์วีย์ก้าวไปข้างหน้า

“ส่วนผสมที่ฉันชี้ให้เห็นถูกต้องทั้งหมดใช่ไหม?”

ดวงตาของฟินลีย์กระตุก

“ถูกต้อง มีเพียงผมเท่านั้นที่รู้จักอาหารจานนี้ ไม่มีใครรู้ว่ามีส่วนผสมอะไรอยู่ในนั้น นอกจากคนที่กินมันเข้าไป!”

โนเอมิและคนอื่น ๆ ตัวแข็งทื่อ พวกเขามองฮาร์วีย์ด้วยสีหน้าแปลก ๆ

'ไอ้คนบ้านนอกคนนี้เคยกินอาหารจานนี้มาก่อนจริง ๆ เหรอ?'

'เขาเป็นแค่คนบ้านนอกเท่านั้นเอง! แต่อาจจะเคยเข้าร่วมงานเลี้ยงของจักรวรรดิมาก่อนก็ได้...'

ดวงตาของเอลเลนเป็นประกาย เธอแน่ใจว่าฮาร์วีย์อาจจะมีตัวตนอื่นแอบแฝงอยู่

“คุณช่างน่าประทับใจจริง ๆ นะหนุ่มน้อย"

ฟินลีย์กล่าวโทษตัวเองหลังจากคิดไตร่ตรองอยู่ครู่หนึ่ง

“แต่ถึงกระนั้นคุณก็ยังต้องขอโทษอยู่ดี"

“อย่างนั้นเหรอ?” ฮาร์วีย์ตอบด้วยท่าทีสบาย ๆ

“ฉันยอมรับว่าคุณเก่งมากที่จดจำอาหารจานนี้ได้"

ฟินลีย์ยืนกอดอกและทำสีหน้าที่ดูห่างเหิน

“แต่ถ้าฉันจำไม่ผิดฉันเคยทำอาหารจานนี้ตอนเกษียณการทำงานเมื่อสองสามปีก่อน สถานีโ