เมื่อดูใกล้ ๆ แล้วฮาร์วีย์ก็เห็นโนเอมิยืนอยู่ท่ามกลางผู้คนทันสมัยเหล่านั้น

เธอสวมเดรสที่สวยงามซึ่งเผยให้เห็นเรียวขาขาว ๆ และเพรียวบางของเธอ อย่างน้อย ๆ นี่ก็ช่างเป็นภาพที่สะดุดตาอย่างยิ่ง

พร้อมด้วยเหล่าแฟชั่นนิสต้าที่ดูโดดเด่นและแต่งกายหลากสีสัน ที่มารวมตัวกันเหมือนผลไม้ที่เก็บมาใหม่ ๆ...

พวกผู้ชายอดไม่ได้ที่จะจ้องมองอย่างไม่ยอมละสายตา

น่าเสียดายที่ไม่มีใครกล้าเดินเข้าไป

ท้ายที่สุดแล้วสุภาพสตรีหมายเลขสองของตระกูลโมเรโน่ก็เป็นบุคคลที่ดูโดดเด่นเหลือเกิน

ผู้ชายธรรมดา ๆ คงไม่สามารถติดต่อเธอได้ แม้แต่เจ้าชายและนายน้อยบางคนยังรู้สึกหวาดหวั่นเมื่อเห็นภาพนี้

ผู้หญิงคนนั้นดูงดงามราวกับดอกกุหลาบ...

เธอดูมีเสน่ห์มากแต่หนามแหลมจะเริ่มงอกออกมาถ้ามีใครย่างกรายเข้าไปใกล้เธอมากเกินไป

ถ้าไม่มีความมั่นใจอย่างมากใครจะกล้าทำอย่างนั้นได้ล่ะ?

“แม่คะ!”

เอลเลนกระโจนเข้าไปหาเธอ

“สวัสดีจ้ะทุกคน" เธอทักทายอย่างให้ความเคารพ

“ลูกมาถึงแล้ว"

โนเอมิชี้ไปที่เก้าอี้โดยไม่ได้มองเอลเลนเลย

“นั่งสิ" โนเอมิพูดอย่างใจเย็น

หลังจากนั้นเธอก็พูดคุยกับผู้คนรอบตัวต่อไปโดยไม่ชำเลืองมองไปทางฮาร์วีย์เลย

ฮาร์วีย์ถูกท