"แกแกล้งทำเป็นโทรหากาเอลเหรอ?”

ผู้หญิงคนนั้นแสดงท่าทีเหยียดหยามเมื่อเห็นฮาร์วีย์ใช้โทรศัพท์

“แกรู้ไหมว่ากาเอลคือใคร? เขาคือนายน้อยของตระกูลแพดโลว์ ตัวตนของเขาในสหพันธ์ศิลปะการต่อสู้แห่งแบล็คเบิร์น ซิตี้นั้นยิ่งใหญ่มาก!

“แกโทรหาเขาได้เหรอ?

“แกพยายามจะหลอกใครที่นี่อยู่หรือยังไง?

“อย่างน้อยก็ควรทำให้ดูน่าเชื่อกว่านี้หน่อย!

“ลองมองตัวเองในกระจกดูสิ!

“แกคิดว่าแกมีสิทธิ์โทรหากาเอลได้เหรอ?!”

ริโก้หัวเราะออกมาอย่างเย็นชา

“แกกล้ามากนะที่มาทำอวดดีต่อหน้าฉันไอ้เด็กน้อย!

“ถ้าฉันบอกเรื่องนี้กับนายน้อยแพดโลว์ล่ะก็แกตายแน่!

“เมื่อดูจากวิธีที่เขาจัดการกับเรื่องต่าง ๆ แล้ว ใครก็ตามที่ใช้ชื่อของเขาไปอวดอ้างก็จะถูกบังคับให้หมอบกราบเพื่อเป็นการขอโทษด้วยกันทั้งนั้น!”

ฮาร์วีย์วางสายโทรศัพท์ก่อนจะมองไปที่ริโก้

“ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันไม่จำเป็นต้องให้แกทำอย่างนั้นกับฉันหรอก

“แต่ยังไงก็ตามแกจะต้องคุกเข่าในขณะปฏิบัติงานจดทะเบียนธุรกิจให้เสร็จสิ้น"

'เขาพูดว่าอะไรนะ?'

ผู้หญิงคนนั้นอวดรอยยิ้มเริงร่า

“แกแกล้งโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ?” เธอร้องถาม

ริโก้กวาดตามองฮาร์วีย์ก่อนจะเคาะโต๊ะ

“ดี! ฉันจะให้เวลาแก