"แกสร้างความเคืองขุ่นให้กับนายน้อยแพดโลว์เพียงเพราะเห็นแก่ชายแปลกหน้าที่ไหนก็ไม่รู้?”

“แล้วแกยังมีหน้ามาบอกว่าเขาเป็นลูกเขยที่อาศัยอยู่กับครอบครัวของแกเหรอ?

“ทำไมแกช่างไร้ยางอายได้ถึงขนาดนั้น?

“แกไม่สนใจชื่อเสียงของตระกูลเลยหรือไง?!” อีเดนขึ้นเสียงด้วยความโกรธเกรี้ยว

“แกไม่รู้เหรอว่าเรากลายเป็นตัวตลกสุดฮาของแบล็คเบิร์น ซิตี้ไปแล้ว ทั้งหมดนี้ก็เป็นเพราะแกคนเดียว?!”

อีเดนไม่สามารถหยุดยั้งตัวเองได้ เขาลุกขึ้นแล้วตบหน้าเคทีทันที

เคทีไม่สามารถตอบโต้ได้เร็วพอ ซึ่งทำให้เธอรู้เจ็บแปลบหลังจากนั้นไม่นาน

รอยฝ่ามือสีแดงสดปรากฏให้เห็นบนใบหน้าที่งดงามแต่บวมเป่งของเธออย่างชัดเจน

วาเลรี่และผู้อาวุโสอีกหลายคนไม่ได้หยุดยั้งอีเดนเอาไว้ได้เลย พวกเขาทำสีหน้าดีใจเมื่อเห็นเคทีโดนตบหน้า

“ฉันจัดการกับปัญหาของตัวเองได้ แกไม่จำเป็นต้องมาสั่งสอนฉันหรอก"

เคทีอดกลั้นความเจ็บปวดและความโกรธเกรี้ยวเอาไว้ แล้วหายใจเข้าลึก ๆ เธอรู้ว่าการกระทำของเธอคือสาเหตุที่ทำให้บ้านหลังที่สองและสามเข้ามาเล่นงานเธอ...

แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไม่คิดว่าอีเดนและคนอื่น ๆ จะลงมืออย่างรวดเร็วขนาดนี้

“เราไม่ได้สั่งสอนให้แกทำอะไรหรอกนะ