ที่ท่าเรือสำราญของอ่าววิคตอเรีย เรือสำราญสีดำสนิทค่อย ๆ เกยฝั่ง

รถจี-แวเกิ้นสองสามคันจอดเป็นเส้นตรง หลังจากนั้นไม่นาน ผู้คนมากมายที่แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองก็ก้าวลงจากรถ

พวกเขาต่างมีรอยยิ้มอันอบอุ่น

วินซ์อยู่ภายใต้พวกเขา เขายิ้มจาง ๆ ในขณะที่เขาหรี่ตามองบุคคลที่ออกมาจากคุกที่ไม่สามารถติดตามได้ของหน่วยมังกรลับ

ชายผู้ต้องสงสัยสวมเสื้อผ้าเรียบ ๆ แต่มือของเขายังคงเต็มไปด้วยผ้าพันแผลและเฝือก เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากจูเลียน

ไม่ว่าวินซ์ต้องการให้จูเลียนตายมากแค่ไหน เขาก็ยังคงแสดงรอยยิ้มอันอบอุ่นในขณะที่เขาทักทายคนหลังพร้อมกับควินตัน แมทธิว และคนอื่น ๆ เมื่อพวกเขาเห็นจูเลียน พวกเขาก็แสดงท่าทีกระตือรือร้นและเห็นอกเห็นใจ

“โอ้ จูเลียน! พี่น้องของเรายอมสารภาพเพื่อให้คุณได้รับการปล่อยตัว!”

“อย่าลืมเลี้ยงอาหารทุกคนเพื่อเป็นการขอบคุณด้วยนะ!”

“นายน้อยยอร์ก”

จูเลียนรีบเข้าหาวินซ์ก่อนที่จะโค้งคำนับด้วยความเคารพ

เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นนอกเรือนจำ แต่เขารู้ว่าเขาโชคดีมากที่ได้รับการปล่อยตัว

ยิ่งไปกว่านั้น เขายังได้รับตำแหน่งผู้นำของกองทหารของตระกูลยอร์กคืนอีกด้วย นั่นหมายความว่าเขายังคงทำงานเป็นสม