พระอาทิตย์ยามเย็นที่อ่าววิคตอเรียช่างงดงาม

ฮาร์วีย์ ยอร์กนั่งบนหลังคาเรือสำราญขณะที่พลิกดูหนังสือพิมพ์หลายสิบฉบับที่ซื้อมา

แต่หลังจากที่เขาเสร็จแล้วเขาก็ดูเสียใจเล็กน้อย

เขาไม่คิดว่าเหล่านักข่าวจะขี้ขลาดขนาดนี้ เขาป้อนข่าวใหญ่ให้พวกเขา แต่พวกเขาไม่กล้าตีพิมพ์สิ่งที่น่าสนใจด้วยซ้ำ

เหล่านักข่าวจะไม่กล้าดูหมิ่นวินซ์ ยอร์ก หรือโนอาห์ ยอร์ก

“ตามที่คาดไว้จากคนที่รวยและมีอำนาจ

“แม้แต่สื่อก็ยังถูกพวกเขาควบคุม”

ขณะที่ฮาร์วีย์กำลังคร่ำครวญเกี่ยวกับสถานการณ์นั้นก็มีคนหนึ่งเดินขึ้นมาและนั่งบนเก้าอี้เอนกายข้างฮาร์วีย์อย่างสบาย ๆ

เขาคือมาร์เซล ยอร์ก นายท่านลำดับที่สี่ของตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกง

เขาสวมเสื้อเชิ้ตลายดอกไม้สไตล์ฮาวายและแว่นกันแดดอันใหญ่ เขาไม่ได้พาใครมาด้วยในขณะนี้

ถ้าฮาร์วีย์ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร เขาคงเข้าใจผิดว่าเขาเป็นเพียงคนธรรมดาตามท้องถนน

ฮาร์วีย์ยื่นแก้วกาแฟให้มาร์เซลหลังจากที่เขาเอนกาย

“วันนี้คุณมาทำอะไรที่นี่เหรอนายท่านยอร์ก?”

โยอาน่า เมนโดซาจัดสถานที่นี้ให้ฮาร์วีย์ ท้ายที่สุด ณ จุดนี้ เขาก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับโรงแรม ทรี ซีซั่น เต็มที

และเขาไม่สามารถไปที่วิลล่าในสวนได้