หลังจากได้ยินคำพูดที่เต็มไปด้วยความมั่นใจของวินซ์ ยอร์กแล้ว เล็กซี่ ยอร์กก็ฉีกยิ้มกว้าง

เธอยืดตัวและหัวเราะเบา ๆ

“เพราะงั้นเธอกำลังจะหมายความว่าพวกเราไม่จำเป็นต้องทำอะไรทั้งนั้นงั้นเหรอ? เราจะนั่งอยู่เฉย ๆ ขณะที่พี่สามและพี่สี่สู้กันให้ตายไปข้าง?”

"ไม่ มีบางอย่างที่เราต้องจับตาดูเอาไว้” วินซ์ตอบพร้อมกับยิ้มอย่างอบอุ่น

“ไม่ว่ายังไง ผมก็เป็นคนสั่งให้จูเลียน ยอร์กไปจับตัวนักฆ่า

“ผมต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับเขา

“ถ้าผมไม่ทำอะไรเลย บ้านหลังที่สามคงจะต้องวิจารณ์ผมเช่นกัน

“ผมก็ไม่คิดว่าผมจำเป็นต้องไปช่วยเขาเหมือนกัน…

“บางครั้ง การแสร้งทำอะไรบางอย่างก็ให้ผลลัพธ์ที่ดีกว่า ทำให้พวกเขารู้ว่าผมทำดีที่สุด

“เหนือสิ่งอื่นใด การแสร้งทำเป็นคนดีก็เป็นเรื่องที่ง่ายที่สุดในโลกใช่ไหมล่ะ?

“ผมอยากจะเห็นนักว่านายท่านยอร์กจะแข็งแกร่งไปได้สักกี่น้ำหากต้องต่อกรกับตระกูลยอร์กแห่งฮ่องกงที่ล่มสลาย...

“หากเขายอมปล่อยจูเลียนหลังจากที่เราไปขอร้อง และอำนาจที่เขามีมันจะไปมีค่าอะไร?

“แต่ถ้าเขาไม่ให้ความเคารพเราและยืนกรานที่จะลงโทษจูเลียน บ้านหลังที่สามจะคิดยังไง?

"ผมอยากรู้! ผมอยากจะเห็นขีดจำกัดความอด