ชายผู้นั้นสวมเสื้อคลุมจากหนานยางและเปล่งออร่าแห่งความสง่างามที่ไม่อาจบรรยายได้

เขากอดอกและมองไปรอบ ๆ อย่างเย็นชา

“หักแขนตัวเองข้างหนึ่งแล้วออกไปจากที่นี่ซะถ้าพวกคุณรักชีวีตตัวเอง” เขาสั่งด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

เขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากเทพสงครามของหนานหยาง ดีน คอบบ์!

“ดีน คอบบ์?!”

แขกจากฮ่องกงหลายคนตัวสั่นทันทีที่เห็นชายชราคนนั้น

‘เทพสงครามของหนานหยางในตำนานน่ะเหรอ?’

‘เขามาทำอะไรที่นี่?’

‘ดูจากรูปร่างหน้าตาของเขา เขาคงจะหายดีแล้ว!’

‘เทพสงครามผู้อยู่ยงคงกระพันแห่งน่านน้ำตะวันออกเฉียงใต้มาที่นี่จริง ๆ ด้วย... ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย...!’

บรรดาผู้ที่รู้จักเขาต่างก็ไม่อยากจะเชื่อสายตาตนเอง

“ดีน คอบบ์? เทพสงครามของหนานหยางเหรอ?”

มิทเชลหัวเราะอย่างเย็นชาและไม่สะทกสะท้าน

“ฉันจำได้แล้ว! คุณคือคนที่อัมพาตคนนั้นใช่ไหม?”

“คนอัมพาตอย่างคุณจะยืนหยัดเพื่อฮาร์วีย์ได้ยังไง? คุณอยากตายหรือไง?”

“ใช่! คนนอกอย่างคุณไม่มีสิทธิ์ที่จะเข้ามาเกี่ยวข้องในธุระของกองบังคับคดีของหลงเหมิน!”

“ไปไหนก็ไปซะ! ไม่อย่างนั้นหัวหน้าบาวเออร์ไม่ปล่อยคุณไว้แน่!”

เหล่าชนชั้นสูงของกองบังคับคดีของหลงเหมินเริ่มตะโกนพร้อม