“จรรยาบรรณ?

“มีเมตตาต่อพวกคลั่งแค้นเนี่ยนะ?!

“มีกฎแบบนี้ด้วยเหรอ?”

ฮาร์วีย์มองพวกเขาด้วยสายตาเหยียดหยาม

“เธอคิดว่าตัวเองมีศีลธรรมสูงส่งแค่พอพูดจาไร้สาระอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันนั้นเหรอ!

“แล้วอีกอย่าง ความสัมพันธ์ฉันท์ศิษย์อาจารย์ของพวกเขาไม่ใช่ธุระกงการอะไรของฉัน

“ไม่มีใครรอดไปจากเงื้อมมือของฉันได้!

“ฉันจะฆ่าใครก็ตามที่มาตามล่าฉัน แต่จะไม่ยุ่งกับครอบครัวของพวกเขา ถ้าพวกเขาอยากจะกลับตัวกลับใจเสียใหม่ก็ทำได้”

ฮาร์วีย์ชำเลืองมองไดโตะก่อนจะปล่อยออร่าอันทรงพลังออกมาอย่างเต็มที่

การแสดงออกของไดโตะเปลี่ยนไปอย่างลนลานก่อนที่เขาจะกวัดแกว่งดาบยาวของเขาอย่างรวดเร็วอย่างต้องการป้องกันตัวเอง เห็นได้ชัดว่าเขาหวาดกลัวพลังของฮาร์วีย์

ในขณะนั้นฮาร์วีย์กระทืบขาขวาของเขา ใบมีดที่หักไปแล้วบินออกไปอีกครั้ง

ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง ชวิ้ง!

ใบมีดแทงทะลุหน้าผาก ลำคอ หัวใจ และจุดอื่น ๆ ของทหารชั้นสูง ความเกลียดชังที่เหลืออยู่บนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีดำในทันที

ไม่คิดเลยว่าภายใต้สถานการณ์เช่นนี้ ฮาร์วีย์จะยังมีโอกาสได้ลงมือ

เขาจ้องมองฮาร์วีย์ด้วยความเกลียดชังเล็กน้อยในดวงตา ก่อนพึมพำคำพูดสุดท้ายของเขา...

“