หลังจากที่ทุกคนออกไปดอว์สัน ร็อบบินส์ ยิ้มอย่างลุแก่โทษและพูดว่า "ท่านประธานยอร์ก ถ้าจำเป็นไล่พวกเขาทั้งหมดได้ภายในเที่ยงวัน"

ฮาร์วีย์ตอบอย่างแผ่วเบาว่า “เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับกิจการภายในของบริษัท มันเกี่ยวอะไรกับผมเหรอ?”

“ใช่ ใช่ ใช่…” ดอว์สันเปลี่ยนเรื่อง “สำหรับเรื่องนี้ ผมยังหวังว่าคุณจะใจกว้างพอที่จะลืมเรื่องการโยกย้ายทรัพย์สินไปที่อื่น”

ใบหน้าของดอว์สันชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น ยอร์ก เอ็นเทอร์ไพรส์ไม่มีเงินในบัญชีมากนักโดยมีเพียงแค่ไมกี่ร้อยล้านเท่านั้น อย่างไรก็ตามฮาร์วีย์แตกต่างออกไป จำนวนเงินที่เขามีอยู่ในบัญชีของเขานั้นน่าประหลาดใจ หากเขาย้ายบัญชีส่วนตัวของเขาออกไป ดอว์สันจะตกอยู่ในสภาพที่เลวร้าย

“ท่านประธาน ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากให้โอกาสคุณ แต่ผมไม่ชอบที่สิ่งเหล่านี้ที่เกิดขึ้นกับผม”

“ไม่ มันจะไม่เกิดขึ้นอีกแล้ว” ทันใดนั้นดอว์สันก็ลุกขึ้น “ธนาคารของเราจะปรับแต่งทีมงานมืออาชีพเพื่อจัดการธุระต่าง ๆ ที่คุณต้องการ พวกเขาจะมาหาคุณเร็ว ๆ นี้เพื่อแก้ปัญหาทุกปัญหาที่คุณมี ดีหรือไม่”

ฮาร์วีย์นิ่งเงียบไม่พูดจา

ดอว์สันครุ่นคิดถึงสถานการณ์และพูดต่อว่า “โอ้ ใช่แล้ว คืนนี้จะมีการประมูลครั้ง