ในเวลาไม่ถึงนาที พวกอันธพาลก็ทรุดจมลงพื้น

พวกมันหลายคนแขนขาหัก และมองไปที่ฮาร์วีย์ด้วยความกลัวอย่างสุดขีด

พวกเขาทรมานและกลัวคน ๆ นี้ที่แข็งแกร่งกว่า พวกเขาไม่กล้าต่อกรกับคนอย่างฮาร์วีย์

“เฝ้าดูรถของฉัน ถ้ารถฉันมีแม้แต่รอยขีดข่วน พวกนายได้ตายแน่” ฮาร์วีย์เตือน จากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปยังในโรงงาน

…

ฮาร์วีย์ก้าวเข้าไปในโกดังของโรงงาน ใบหน้าของเขายังคงเย็นชา

“นายเป็นใคร?! นายไม่รู้หรือว่านี่เป็นพื้นที่ส่วนตัว?! ไสหัวไปซะ!”

พวกชาวต่างชาติผมบลอนด์ตาสีฟ้าโผล่ออกมาจากเงามืด หนึ่งในนั้นถือมีดทหารเอาไว้ พวกมันมองฮาร์วีย์

“นายเป็นคนของนายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์ใช่ไหม?”

“นายเป็นคนพาเมียฉันมาใช่ไหม?”

พวกเขาชะงักเมื่อได้ยินฮาร์วีย์เอ่ยชื่อ “นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์”

เอ็ดเวิร์ด ชายผมบลอนด์ที่ยืนอยู่ด้านหน้า มองฮาร์วีย์ตั้งแต่หัวจรดเท้า

“เราพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้นายมาที่นี่ แต่เราไม่คิดว่านายจะมาด้วยตัวเอง”

“นายใหญ่ลำดับสามของตระกูลเยตส์สั่งให้พวกเราทำยังไงก็ได้ให้นายมาที่นี่และฆ่านายซะ ตอนนี้นายอยู่ที่นี่แล้ว ไม่จำเป็นต้องเสียเวลาตามหา!”

“จับตัวมัน!”

วินาทีถัดมา พวกเขาก็กระโจน