เหตุการณ์ตรงหน้าทำให้ทุกสายตากระตุกสั่นไหวระริกและถอยห่างออกไปโดยไม่รู้ตัว

ไม่มีแม้แต่คนเดียวที่ก้าวออกไปข้างหน้าเพื่อห้ามฮาร์วีย์

ผัวะ!

ฮาร์วีย์ยังคงใช้ไม้เท้าฟาดเข้าที่ร่างของนอร์ตัน

เสื้อผ้าของนอร์ตันขาดวิ่น ทิ้งรอยคราบเลือดเห็นบาดแผลฉกรรจ์ที่มองเห็นกระดูกตามร่างกายของเขา

นอร์ตันตอนนี้ลงไปนอนเกลือกกลิ้งไปมาบนพื้นและกรีดร้องด้วยความเจ็บปวด

ผัวะ ผัวะ ผัวะ!

ฮาร์วีย์ไม่คิดจะหยุด เขายังคงฟาดเข้าใส่ร่างของนอร์ตันอย่างต่อเนื่อง

จนเมื่อไม้เท้านั้นหัก เมื่อนั้นเองที่ฮาร์วีย์ยอมหยุด

นอร์ตันที่นอนนี้นอนดิ้นอยู่บนพื้นไม่มีแรงแม้จะกรีดร้อง

เขาไม่ต่างจากคนที่ตายไปแล้ว สิ่งที่ยืนยันว่ายังหายใจก็คงเป็นร่างของเขาที่กระตุกอยู่เบา ๆ

แม้ว่าตอนนี้เขาจะถูกส่งตัวไปโรงพยาบาล มันก็ยากที่จะบอกว่าเขาจะได้รับการช่วยเหลืออย่างทันเวลา

“ที่รัก กลับบ้านกันเถอะ”

ฮาร์วีย์จับมือแมนดี้ที่กำลังหวาดกลัวและออกจากบ้านของตระกูลเยตส์ออกไป

เขาไม่ได้พูดอะไรกับพวกตระกูลเยตส์เลยสักคำ

สำหรับพวกตระกูลเยตส์ ไม่มีใครที่จะกล้าเอ่ยคำใด และไม่คิดจะหยุดฮาร์วีย์ ทุกคนได้เพียงแค่ยืมมองตัวสั่นสะท้านตลอดเวลา

คุณย่าเยตส์พูด